..๏ งามภูผา ลีลาบัวตอง

อัลมิตรา

               ..๏ ดอกใบบางลู่พลิ้วเป็นทิวแถว
              เรียงเป็นแนวเหลืองอร่ามงามสีสัน
              ยามต้องแสงสุริยาโสภาพรรณ
              แสนเฉิดฉันงามตาช่างน่าชม  

              ครั้งลมพัดระบัดใบให้ไหวหวาด
              ครั้นลมคลาดคืนทรงตรงเหมาะสม
              คราวดอกงามโยกย้ายส่ายตามลม
             เป็นเสียงผสมหวานแว่วแผ่วผ่านมา  

              ดอกบอบบางช่างสลวยสดสวยสี
              ทั้งท่วงทีสง่างามตามภูผา
              อ่อนเอนเอื้ออย่างอัศจรรย์เกินพรรณนา
              เช่นลีลานาฏกรรมอันล้ำเลอ

              ดั่งเย้ายวนชวนภมรมาร่อนลิ้ม
              ผองผึ้งชิมเกสรตอนพลั้งเผลอ
              ต่างติดใจในรสหวานซ่านละเมอ
              คงพร่ำเพ้อคราวพรากจวบจากจร

              กี่กาลเนิ่นเกินใครใคร่ลืมหลง
              จิตพะวงย้อนไปในคราวก่อน
              ติดตรึงใจบัวตองต้องอาวรณ์
              ยามเจ้าค้อนโอนเอนเช่นเพรียกพยางค์

              เสพย์เสียงเสนาะเพราะเสมอในทุกสมัย
              ระรื่นฤทัยระเริงมีดั่งกวีอ้าง
              ทั้งงามทรงระหงให้ได้ชมพลาง
              ต้นบอบบ้างช่างระบำตามพระพาย

              แม้นอยู่สูงยังสวยสลวยแท้
              แม้นเพียงแค่พืชน้อยด้อยความหมาย
              แม้นไร้ค่าต่างมณีที่แพรวพราย
              ยังท้าทายวันหนาวทุกคราวคืน ๚ะ๛