5 มีนาคม 2547 21:16 น.
เจ้าขาว
ไหนใครบอกงานเลี้ยงมีลาเลิก
ไหงเอิกเกริกไม่กลับซะที โธ่!
เที่ยงก็เลี้ยงแล้วยังมาทำตาโต
น้องไชโยพี่ไชหู กูตาย กูตาย
จากสันทรายมาต่อกันในเวียง
พี่นัดเลี้ยงน้องหลานมาทั้งสาย
เจ้าต้นขับกระบะพาเที่ยวสบาย
เพลินน้ำลายน้องเอ้ตลอดทาง
เจ้าด้าปีนี้ขึ้นปีสอง
หันไปมองน้องใหม่นั่งข้างๆ
ชื่อน้องบุณญี่ปุ่นจีนหล่อสาวคราง
มองไปพลางนึกอิจฉามันเหมือนกัน
ถึงร้านเด็ดเจ็ดปีก่อนย้อนมาชิม
ครานั้นลิ้มอิ่มอร่อยลอยสู่ฝัน
มีโอกาสจึงพาน้องมาแบ่งปัน
แต่พวกมันถือคติกินแพงๆ
ทั้งกุ้งพล่าปลาหมึกต้มยำเผ็ด
ปลาเก๋าเด็ดเอ้ทำท่าใครอย่าแย่ง
เจ้าต้นซดกระเพาะปลาน้ำแดง
เหมือนมันแกล้งสบตาพากันสั่งเบียร์
มื้อนี้หมดไปหกร้อยหน่อยๆ
เอ้ยังฝอยยอเราว่าเป็นเสี่ย
น้องคนอื่นพยักหน้าพากันเชียร์
บอกอาเฮียช่วยพาไปเลี้ยงไอติม!
4 มีนาคม 2547 03:18 น.
เจ้าขาว
พออิ่มแล้วแจวจ้ำไปคณะ
คิดระยะคงถึงก่อนตอนฟ้าแจ้ง
เดินเข้าภาควิชาหน้ายังแดง
แทบหมดแรงไร้กำลังวังชาชาย
นาฬิกาบอกเวลาว่าเจ็ดโมง
นั่งอยู่โยงจนน้องมาเวลาสาย
เดินดูงานวิทยานิพนธ์จนตาลาย
น้องระบายผังสีแสบแซบสะใจ
ทั้งโครงการออกแบบบ้านจัดสรร
บ้างเอามันสวนสนุกแสนสุขใส
สวนสาธารณะมหาวิทยาลัย
คิดกันใหญ่ใจกล้าฝันมันจริงๆ
สิบโมงกว่าโทรหาหลานรหัส
ให้ช่วยนัดกันมาอย่าอ้อยอิ่ง
ใครมาช้ามื้อเที่ยงอาจถูกทิ้ง
พี่จะชิงชิ่งไม่จ่ายสบายตัว
ปรากฏว่าคำขู่คงได้ผล
มากันจนครบครันเห็นกันทั่ว
ถึงร้านปั๊บสั่งปุ๊บแทบยุบครัว
เหมือนฝูงวัวอัฟริกาคราอดโซ
3 มีนาคม 2547 02:41 น.
เจ้าขาว
ตื่นขึ้นมาตีห้าคว้าผ้าห่ม
ปล่อยอารมณ์มองข้างทางวางท่าเฉย
พนักงานแจกผ้าเย็นเหมือนเช่นเคย
อยากจะเอ่ยอรุณสวัสดิ์เหมือนทุกวัน
แต่ยามนี้ตัวพี่อยู่เชียงใหม่
ลมหนาวไชชอนเสื้อจนเนื้อสั่น
ลมเหงาซ้อนไซร้ใจไม่ผิดกัน
พี่นึกหวั่นน้องนอนหนาวทุกคราวคืน
รถตะบึงถึงอาเขตเขตขนส่ง
ขนของลงตรงท่าหน้าพึ่งตื่น
เจ๊รถแดงยิ้มร่าหน้าตาชื่น
เสียงระรื่นร้องเรียกหาลูกค้า
เจ๊ไปส่งพี่ลงที่ตลาด
เขาเรียกกาดแม่โจ้โก้เป็นบ้า
แกงฮังเลแกงกระด้างจัดวางมา
เลือกซื้อหาแบบว่าหิวหิ้วรุงรัง
หอบของหาร้านกาแฟแท้เจ้าเก่า
ป้าเขาเอาไข่ลวกให้ไม่ทันสั่ง
บอกอย่างดีมีหวัดนกไม่คิดตังค์
อร่อยจังยังรสเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเจ้าขาว
หน้าส่วนตัว
838
