12 พฤษภาคม 2550 09:44 น.
เรไร
ฉันเหมือนมีปมด้อยดูต้อยต่ำ
คงมีกรรมทำไว้ในชาติก่อน
มาชาตินี้โหยหาด้วยอาวรณ์
อยากขอพรบนบานท่านเทวา
อยากสูงส่งคนเชิดชูอยู่เหนือมนุษย์
เป็นที่สุดจิตวาดปรารถนา
อยากให้ใครนอบน้อมพร้อมบูชา
เห็นคุณค่าว่ายอดเยี่ยมไร้เทียมทาน
เกิดความคิดน่าตลกอยากยกระดับ
จึงนั่งจับแข้งขาจะฝันหวาน
หวังไว้อยากยกตนพ้นดินดาน
เหนือพื้นฐานสูงค่ากว่าที่เป็น
แต่มิอาจทำได้ดั่งใจหวัง
หมดกำลังล้มลุกแสนทุกข์เข็ญ
โถทำไมช่างลำบากดูยากเย็น
ก็ไม่เห็นสูงขึ้นมาเกินกว่าใคร
หรือให้ใครอุ้มชูไม่รู้ว่า
มีศรัทธาแน่วแน่สักแค่ไหน
จะโอบอุ้มตัวเรานานเท่าใด
หากแรงใจเริ่มลดคงหมดกัน
พอหันมองความจริงสิ่งที่เห็น
อยากจะเป็นเทวดาช่างน่าขัน
พบว่าเราธรรมดาคนสามัญ
แค่นั่งฝันเพ้อพกตลกจริง
10 พฤษภาคม 2550 23:48 น.
เรไร
ในตาตกผลึกสะอึกสะอื้น
ทนกล้ำกลืนเวียนวนกับหม่นหมอง
อีกกี่ครั้งหัวใจได้ครอบครอง
สุขสมปองรักรื่นชื่นอารมณ์
แต่วันนี้เจ็บปวดแสนรวดร้าว
จากเมื่อคราวรักสะดุดสุดขื่นขม
มาซ้ำที่แผลเก่าให้เศร้าตรม
มันระบมหม่นมัวทั้งหัวใจ
หมดหนทางเยียวยารักษาแผล
มันยับเยินย่ำแย่เกินแก้ไข
หาหนทางบรรเทาสักเท่าใด
ยิ่งช้ำในปวดแปลบแทบวายปราณ
ขอสักคนปรานีจะมีไหม
แม้นว่าใครมีจิตคิดสงสาร
ช่วยให้ฉันพ้นทุกข์ทรมาน
โปรดทำทานช่วยเหลือเอื้ออาทร
เอาหัวใจช้ำชอกออกจากร่าง
เอาไปวางห่างกายเอาไว้ก่อน
จงเอามีดมาปาดให้ขาดรอน
ขอวิงวอนโปรดเอื้อมันเหลือทน
เพื่อไม่ต้องมีใจเอาไว้เจ็บ
ไม่ต้องเก็บต้องรับความสับสน
ไม่ต้องมีความหวังให้กังวน
ไม่ต้องทนอกหักเพราะรักใคร
5 พฤษภาคม 2550 02:59 น.
เรไร
ถ้าหากโลกนี้ไม่มีเธอ
ฉันคงพร่ำเพ้อละเมอหา
คงต้องดื่มด่ำเพียงน้ำตา
เจ็บปร่ารันทดสลดใจ
ถ้าหากโลกนี้ไม่มีเธอ
จะเจอรักแท้อยู่ที่ไหน
ชีวิตที่เหลือจะเพื่อใคร
เหมือนลมหายใจมันไม่มี
ถ้าหากโลกนี้ไม่มีเธอ
คงเก้อฝันหลีกติดปีกหนี
อนาคตวาดวางไว้อย่างดี
ไม่มีเหลือเลยให้เชยชม
ถ้าหากโลกนี้ไม่เรา
เปลี่ยวเปล่าวันคืนคงขื่นขม
อยู่อย่างหงอยเหงาเศร้าระทม
สิ้นลมหายใจถ้าไร้เธอ
24 เมษายน 2550 09:42 น.
เรไร
อยากถามใจตัวเองหวั่นเกรงไหม
เศร้าเสียใจหลายปีมากี่หน
ที่อกหักชอกช้ำยอมจำนน
ความหมองหม่นเงียบเหงาเท่าใดพอ
กี่น้ำตาหลั่งไหลในหัวอก
เคยสะทกสะท้านกันไหมหนอ
กี่วันคืนเคว้งคว้างตั้งตารอ
กี่คำพ้อพูดพร่ำเคยคร่ำครวญ
จะอีกสักกี่ครั้งต้องนั่งเหม่อ
เหมือนละเมอเพราะฝันคอยผันผวน
ทั้งสุขเศร้าถมเทจึงเรรวน
จิตปั่นป่วนไหวหวั่นเมื่อวันวาน
เสียงหัวใจตอบคำถามได้ความว่า
ถึงเจ็บปร่ามิอยากให้ใครสงสาร
เพราะชาชินความท้อที่ทรมาน
เรื่องร้าวรานอดสูมันอยู่ตัว
22 เมษายน 2550 14:45 น.
เรไร
เป็นฉันหรือไม่ที่ใจเผลอ
หลงละเมอทุกคืนสะอื้นหา
อยากอยู่ใกล้ชิดยามนิทรา
ตลอดเวลาทุกนาที
เพียงฉันหรือเปล่าที่เฝ้าฝัน
ผูกพันใจกายมิหน่ายหนี
ยืนยันด้วยรักและภักดิ์ดี
ทุกห้วงดวงฤดีมิมีใคร
คือฉันหรือเปล่าที่เฝ้าหวัง
หลงภวังค์พร่ำเพ้อจนเผลอไผล
ว่าเรารักกันจึงมั่นใจ
วาดไว้อนาคตที่งดงาม
ใช่ฉันหรือเปล่าก็ไม่รู้
จะอยู่ข้างเคียงเพียงอยากถาม
ขอเป็นผู้ชายในนิยาม
เปลี่ยนความฝันให้กลายเป็นจริง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
หน้าส่วนตัว
1212
