7 มีนาคม 2550 23:59 น.
เรไร
หนังสือพิมพ์ทีวีโหมประโคมข่าว
สารพัดเรื่องราวคอยกล่าวขาน
มีแต่เรื่องคิ้วขมวดปวดกะบาล
เห็นข่าวสารยุ่งเหยิงไม่เริงรมย์
ทั้งเรื่องหมอชื่อน่าคิดประกิตเผ่า
คนว่าเขาถูกมอมยาน่าขื่นขม
ญาติโกโหติกาด่าระงม
ทำตำรวจครึ่งกรมงงคดี
สัมปทานใหญ่โตเรื่องโทรทัศน์
ถูกทางรัฐยุบไปมิใช้หนี้
สะอึกสะอื้นร้องไห้ทั้งไอทีวี
บอกเสรีบอกจังยังเคลือบแคลง
เห็นผู้คนบูชาบ้าวัตถุ
ยอดทะลุมากล้นทุกหนแห่ง
อิทธิฤทธิ์คนปั่นหมั่นแสดง
เหมือนแอบแฝงการค้าพุทธพาณิช
อีกการเมืองการคลังทั้งประเทศ
คือสาเหตุน้อยใจใช้คนผิด
ท่านนายกชื่นชมคุณสมคิด
ไปสะกิดนิดหน่อยเลยน้อยใจ
สนามบินประวัติศาสตร์ชาติสยาม
เลื่องลือนามกังฉินกินสินไหม
ทั้งรอยร้าวรั่วกันบานตะไท
จะย้ายไปย้ายมาน่ารำคาญ
มีเรื่องเดียวดูหนังยังดีกว่า
พระนเรศวรองค์ราชาผู้กล้าหาญ
ภาพยนต์ยิ่งใหญ่อลังการ
เริงสำราญยังเหลือเพื่อเมืองไทย
6 มีนาคม 2550 03:34 น.
เรไร
เช็ดน้ำตาเถิดน้องอย่าร้องไห้
อย่าเสียใจคิดมากแค่ขวากหนาม
ก็เพียงแค่บทหนึ่งในนิยาม
อาจพบความโชคร้ายในบางวัน
โลกยังคงสวยงามกว่าความคิด
สิ่งพลาดผิดพลั้งเผลอเพราะเพ้อฝัน
อาจต้องรับความช้ำเป็นรางวัล
ทนหวาดหวั่นสักนาทีเดี๋ยวดีเอง
อาจดูเหมือนมืดมนมองไม่เห็น
ยากลำเค็ญมิใช่ใครข่มเหง
ที่หดหู่เงียบเหงาเศร้าวังเวง
ทุกข์ไปเองเลือกยอมให้ตรอมตรม
เพียงเริ่มต้นเริ่มใหม่ยังไม่สาย
จุดประกายวันชื่นคืนสุขสม
ให้น้ำตาแห้งหายกับสายลม
สิ้นขื่นขมสิ้นทุกข์สุขเสียที
3 มีนาคม 2550 13:28 น.
เรไร
พอแล้วพอหัวใจมิไหวแล้ว
หมดวี่แวววันชื่นคืนสุขสม
เหลือแต่ความทรงจำกับช้ำตรม
ยากเกินข่มเก็บกลั้นน้ำนัยน์ตา
บอกหัวใจอ่อนล้าให้กล้าแกร่ง
เสริมกำแพงหัวใจให้แน่นหนา
มิอยากให้ร้าวรานผ่านเข้ามา
หยุดไขว่คว้าหยุดพักไม่รักใคร
ไม่อยากฝันละเมอหรือเพ้อหา
ยามหลับตาทุกคืนฝืนมิไหว
มิอยากคิดถึงตักอุ่นละมุนละไม
มิอยากให้ใจรออย่างทรมาน
แค่เพียงอยู่อย่างนี้ก็ดีถม
เก็บช้ำตรมมิอยากให้ใครสงสาร
ขออยู่กับความฝันในวันวาน
ให้ใจกร้านชาชินจนสิ้นลม
23 กุมภาพันธ์ 2550 10:34 น.
เรไร
เพื่อนเอ๋ย
หากเจ้าเคยน้อยใจในศักดิ์ศรี
เพราะว่าใครประณามคอยย่ำยี
ฟังทางนี้สักหน่อยอย่าน้อยใจ
มวลมนุษย์มากมายอยู่ในโลก
ต่างมีโชคชะตาที่ฟ้าให้
แตกต่างแต่วาสนาจะพาไป
สู่หนไหนห้วงทุกข์ ฤ สุขสำราญ
แต่ศักดิ์ศรีของใครใครกำหนด
จะมากลดหาใช่ใครหักหาญ
คงเท่าเทียมเสมอกันตามสันดาน
เป็นพื้นฐานยามเกิดกำเนิดมา
เป็นเพราะเราต่างหากอยากนอบน้อม
เรายินยอมหมอบกรานคลานเข้าหา
เราคุกเข่าเชิดชูพร้อมบูชา
เราลดค่าศักดิ์ศรีเราให้เขาเอง
15 กุมภาพันธ์ 2550 00:21 น.
เรไร
ไม่มีถ้อยคำหวานให้ซ่านซึ้ง
บทรำพึงรำพันจนฝันหา
มีเพียงแค่ความหมายจากสายตา
สื่อภาษาบอกนิยามความสัมพันธ์
ไม่มีแม้ดอกไม้สวยระรวยกลิ่น
ให้ถวิลหอมหวนชวนใฝ่ฝัน
เพียงนิ้วก้อยเราสองคล้องเกี่ยวกัน
แทนถ้อยคำคงมั่นสัญญาใจ
ไม่เคยมีเลยฉันวันพิเศษ
ก็เพราะเศษวินาทีนาทีไหน
ทุกวลาคืนวันที่ผ่านไป
มิเคยมอบผู้ใดให้เพียงเธอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
หน้าส่วนตัว
1145
