13 พฤศจิกายน 2544 08:32 น.
แว่นหนา
อารมย์ดีก็บอก "ไปหาหน่อย"
อารมย์จ๋อยก็บอก "ไปให้พ้น"
ช่างแปลกจริงหนอใจใครบางคน
ในตอนนี้ชักสับสนไม่รู้ยังไง
เอาแต่ใจตัวเองเกินพอดี
เป็นแบบนี้ฉันคงรับไม่ได้
ความอดทนฉันมีน้อยยิ่งกว่าอะไร
ระวังเถอะจะตายไม่รู้ตัว
11 พฤศจิกายน 2544 21:17 น.
แว่นหนา
ใครไม่รู้...บอกว่าเกลียดแต่ไม่ใช่
ใครไม่รู้...พอไม่ใกล้ก็หม่นหมอง
ใครไม่รู้...พอเดินผ่านก็แอบมอง
ใครไม่รู้...ติ๊งต๊องเกินบรรยาย
ใครไม่รู้...เขียนจอหมายก็ยังผิด
ใครไม่รู้...ดัดจริตแกล้งอยู่ได้
ใครไม่รู้...ชอบตามตื๊อไม่รู้ทำไม
ใครไม่รู้...ไม่รู้ใคร...คิดเอาเอง
11 พฤศจิกายน 2544 20:05 น.
แว่นหนา
หากเปรียบความรักเหมือนดังการขับรถ
เริ่มสดสดสองเราตรงเข้าไปข้างหน้า
แต่พอเริ่มตัดถนนสายใหม่ขึ้นมา
เธอตีโค้งแล้วเลี้ยวขวาไปทันที
ฉันเองก็งงไม่รู้ต้องทำอย่างไร
ก็เลยเลี้ยวซ้ายบ้างไงล่ะทีนี้
เป็นอันจบรักเน่าเน่าไม่สมประดี
ต่างคนต่างหนีแล้วมันจะเหลืออะไร
งั้นวันนี้เราลองมายูเทิน
มาเผชิญหน้ากันดีกว่ามั้ย
ถ้าทางนู้นเขาปิดถนนแล้วเธอว้าวนใจ
ลองขับรถมาสายใกล้ใกล้...แล้วไปด้วยกันนะ
9 พฤศจิกายน 2544 21:30 น.
แว่นหนา
ยิ้ม...ฉันยิ้มทั้งวัน
ก็เธอเดินมาใกล้ฉันจึงหวั่นไหว
ปลื้ม...จนแทบลืมหายใจ
หน้าแดงเพราะอาย...เธอก็ยังไม่รู้เลย
ฉันเขินแทบจะบ้าตาย
พอฉันยิ้มให้เธอก็ยังนั่งเฉย
ฉันก็หวั่นไหวเหมือนทุกทีที่เคย
เธฮก็ไม่เคยรู้เลย...ซื่อบื้อจัง
2 พฤศจิกายน 2544 22:56 น.
แว่นหนา
ความเหงา...เจ้าช่างอ่อนหวาน
ทำใจหวั่นเพ้อละเมอไปได้
ความเหงา...ฉันขอขอบใจ
ที่ทำให้ฉันหาใครมารักกัน
ความเหงา...ฉันกลับมาแล้ววันนี้
เพราะเขาไม่มีใจให้กับฉัน
ความเหงา...เรามาเคียงข้างกัน
เพียงเท่านั้น ที่ฉันควรจะเป็น
หน้าส่วนตัว
845
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแว่นหนา
