อย่าถามว่าฉันจะอยู่ได้อย่างไร

ไม้หอม

ขออนุญาตเรียกว่าแฟน

ไม้หอม

ขออนุญาตเรียกเธอว่าที่รักจะได้ไหม
ฉันรู้ดีว่าเต็มหัวใจไม่ว่าอย่างไรเธอก็ไม่รักฉัน
ก็ไม่ได้จำเป็นที่เธอจะต้องมารักกัน
ขอเพียงแค่ให้ฉันได้แอบรักเธอ

เธอเป็นแฟนของฉันเสมอไม่เคยเปลี่ยน
แม้วันคืนจะหมุนเวียนเปลี่ยนเสมอ
แม้ตอนนี้เธอจะมีใครเคียงข้างยามพบเจอ
ก็จะขอรักเธอเสมอไป

ก็บอกแล้วว่าไม่จำเป็นต้องมารักฉัน
ฉันมีความสุขอยู่กับความเหงาทุกวันจนหวั่นไหว 
แค่มีเธอก็มีความสุขแม้เพียงจุดเล็กเล็กในหัวใจ
รักเธอมากมายเกินใครแต่ไม่จำเป็นต้องมีเธอไว้ในครอบครอง

ขอเป็นแฟนของเธออยู่ตรงนี้
เวลาที่มีในฝันตรงนี้ขอเป็นเจ้าของ
ในความเป็นจริงแม้ไม่มีสิทธิ์จะเหลียวมอง
และไม่มีสิทธิ์จับจองเธอมาเป็นเจ้าของเจ้าหัวใจ				

เหงาด้วยกัน

ไม้หอม

ก็เพราะว่าความเหงาไม่เคยทำร้าย
น้ำตาที่ไหลง่ายดายก็เพื่อปลอบใจเท่านั้น
แววตาที่แสนเศร้าเจือความเหงาในรายวัน
เพียงแค่ใจมันไหวหวั่นทุกครั้งที่ผ่านมา

ผู้คนรอบข้างดูมีความสุขสดใส
มองไปทางใดก็มีแต่รอยยิ้มพิมพ์ใจเริงร่า
เขาเดินควงแขนเกี่ยวก้อยกันไปไม่ห่างตา
ความผูกพันคงมากค่าความห่วงหาคงล้นใจ

ย้อนกลับมามองดูตัวเองในวันนี้
ดูสิเวลาที่มีช่างวังเวงหวั่นไหว
เหงาเดียวดายอ้างว้างไม่มีใคร
นอกจากน้ำตารินรดใจเหงาด้วยกัน

ในคืนฝนพรำวันฟ้าหม่น
จะมีสักกี่คนทนอยู่กับความฝัน
เดียวดายอ้างว้างในแต่ละวัน
ฝืนเก็บความผูกพันที่ไหวหวั่นทั้งน้ำตา

มาเหงาด้วยกันกับฉันไหม
พื้นที่ตรงนี้ไม่มีใครมันเหว่ว้า
ไม่อยากให้ความเหงาคลอเคล้าวันเวลา
และเก็บเอาน้ำตามาเป็นเพื่อนกัน				

อย่าสัญญาอะไรกับฉันอีก

ไม้หอม

อย่าได้สัญญาอะไรกับฉันอีกต่อไปนี้
จากไปเถอะคนดีจะไม่ยื้ออะไรไว้
พอกันทีจากนี้และต่อไป
อย่าให้หลงเหลืออะไรไว้ทรงจำ  

ฉันเหนื่อยล้ามามากแล้วในวันนี้
คำว่าอภัยคงไม่มีมันน่าขำ
ลบลืมมันไปเหมือนกับที่เธอทำ
คงเอาไว้แค่ความช้ำกับน้ำตา

จากไปง่ายง่ายเหมือนวันนี้
ไปกับใครที่เธอมีเธอฝันหา
เดินจากไปให้ไกลอย่ากลับมา
นับจากนี้ถึงวันหน้าไม่มีเรา

ฉันเคยคิดเอาไว้ก่อนหน้านี้
แม้รักระหว่างเราไม่มีก็คงไม่เหงา
หากความจริงใจของเธอยังซื่อสัตย์ต่อเรา
มิตรภาพยังคงเก่าไม่จำเป็นต้องเป็นแฟน

แต่สิ่งที่เธอทำในวันนี้
มันสมควรหรือคนดีที่ทำกับคนหวงแหน
ไปไม่ลามาไม่กล่าวให้ใครแทน
อยู่อยู่ก็ควงแขนแทนที่กันไป

และแล้วเธอก็เงียบหายห่างเหิน
ไม่กล้ามาเผชิญกับคนที่หวั่นไหว
และยังคงไม่สำนึกผิดว่าได้ทำร้ายใคร
แต่ช่างเถอะช่างมันปะไรฉันถือว่าใช้กรรม				

เพราะโลกไม่เคยเหงา

ไม้หอม

เพราะโลกไม่เคยเหงา
พระอาทิตย์ดวงเก่าไม่หวั่นไหว
เพราะพระจัทร์ไม่เคยหวั่นใจ
แต่ฉันเป็นใคร..ทำไมหวั่นใจเหลือเกิน

ความเหงาเจ้าเอย....
ไฉนเลยจึงกลับมาจากห่างเหิน
หรือเจ้าไม่มีใครร่วมทางเดิน
จึงรีเทิร์นย้อนมาอยู่ด้วยกัน

ความเศร้าเจ้าเอย....
หรือคุ้นเคยก็เลยอยู่กับฉัน
ไม่มีใครที่เจ้าเลือกมาผูกพันธ์
ในคืนวันเจ้าจึงกลับมารับใจ

ความรักเจ้าเอย.....
อย่าเข้ามาอีกเลยจะได้ไหม
หากมาเพื่อพักผ่อนและหย่อนใจ
โปรดเถิดจงจากไปอย่าเข้ามา

เพราะโลกไม่เคยเหงา
พระอาทิตย์ดวงเก่าไม่เหว่ว้า
พระจันทร์หรือจะล่ำลา
นอกจากน้ำตาจะหลั่งริน