3 กุมภาพันธ์ 2551 17:09 น.
ไม้หอม
น้ำตาหลั่งมาเหมือนฟ้ารั่ว
ที่สุดแล้วที่ฉันกลัวก็มาถึง
ได้ยินใช่ไหมดาวเศร้าฟ้ารำพึง
ที่สุดแล้วโศกซึ้งเรื่องอะไร
หลั่งน้ำตาลงมาอย่างห่าฝน
ที่สุดแล้วไม่อาจทนอะไรได้
น้ำตาก็ไม่อาจห้ามช่างง่ายดาย
ที่สุดแล้วฉัยแพ้พ่ายให้กับใจ
ผ่านมานานเท่าไหร่ก็ยังรัก
แม้วันนี้เขาจักมีคนใหม่
เรื่องของเราเป็นอดีตแม้เข้าใจ
แต่ก็ยังหลั่งไหลซึ่งน้ำตา
ใช่ฉันเคยพูดเอาไว้ในวันนั้น
ว่าจะไม่มีวันปรารถนา
ขอร้องเขาให้คืนย้อนมา
วันนี้ก็ยังยืนยันว่าไม่เปลี่ยนใจ
แม้อยากให้เธอกลับมาใจแทบขาด
แต่ก็มิอาจทำอย่างไรได้
เข้าใจดีวันนี้เธอมีใคร
ระหว่างเราไม่เหลืออะไรให้ซึ้งกัน
วันนี้ที่น้ำตามันรินไหล
เพราะคิดถึงเธอจับใจก็เท่านั้น
ภาพเก่าๆเงาแววตาว่ารักกัน
ภาพเหล่านั้นมาหาอย่างเคย
น้ำตาเจ้ากรรมเลยรินไหล
เปล่าหรอกไม่มีอะไรเพื่อนเอ๋ย
ประเดี๋ยวก็จะดีเหมือนอย่างเคย
ร้องไห้เฉยๆก็เข้าใจ
3 กุมภาพันธ์ 2551 16:52 น.
ไม้หอม
ลมหนาวมาพร้อมกับลมฝน
สิบองศาคนใจร้อนเริ่มปวดหัว
หนาวนักอากาศหมอกมัว
หวาดกลัวน้ำเย็นกินใจ
เคยอยู่แต่ที่ร้อนว่างเปล่า
ลมเหงาโอบทะเลร้อนหวั่นไหว
ไม่เคยอยู่ภูให้หนาวเหน็บเจ็บใจ
อยู่แต่ภาคใต้แม้หวั่นไหวในแววตา
จากมาห่างไกลปีกแห่งรัก
พ่อแม่ฟูมฟักเฟ้ารักษา
สองปีกบินไปไกลพารา
บินสู่ทุ่งภูผาพาหนาวใจ
ตอนนี้ฝนตกลมหนาว
ใจเราก็ร้าวหวั่นไหว
หนาวนะหนาวเหน็บทรวงใน
พ่อแม่จะรู้ไหมบนคืนวัน
หนาวอย่างที่ไม่เคยหนาว
เนื้อตัวปวดร้าวหนาวสั่น
คิดถึงสองมือประคองป้องกัน
อีกไม่นานแล้วสิฉันจะกลับไป
กลับไปรับลมทะเลมาเห่กล่อม
กลับไปหาความหอมที่หวลให้
กลับไปรับไออุ่นให้อุ่นไอ
แล้วค่อยกลับมาเริ่มใหม่ในอีกวัน
หวังว่าที่บ้านคงไม่หนาว
อย่าปล่อยให้ใจคนร้าวต้องร้าวหวั่น
หวังว่าปีกแห่งรักจักฝ่าฟัน
ขอสองมือประคองฝันอย่างตั้งใจ
หนาวเหงาเดียวดายไหวหวั่น
ฝืนทางแห่งฝันมาหวั่นไหว
เพื่อพ่อแม่พี่น้องกำลังใจ
สักวันรอไว้ซึ่งสัญญา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟไม้หอม
หน้าส่วนตัว
953
