6 มิถุนายน 2554 11:18 น.

เพราะรักเธอ

เฝ้าถามตัวเองทุกครั้ง
ว่าเพราะอะไรจึงยังทนเหนื่อยยู่แบบนี้
อดทนกับการมีใครในห้วงความห่วงใยที่แสนดี
และปล่อยให้ทุกเวลานาทีผ่านไปตรงที่ได้มีเรา

แม้เวลาในแต่ละวันแสนเหนื่อยหนัก
แต่เพราะรักใจจึงยังไม่อับเฉา
พบคำตอบเมื่อมีเธอแทนที่เงา
และเพราะเราหลอมรวมหนึ่งดวงใจ

เพราะมีเธอในโลกของความเป็นจริง
วันนี้แม้ในบางสิ่งอาจทำให้หวั่นไหว
เหนื่อยบ้างอะไรบ้างบนเส้นทางที่ก้าวไป
แต่เพราะมีความห่วงใยและรักจากดวงใจที่เธอให้มา

...ขอบคุณเธอนะคนดี
แม้เส้นทางเดินวันนี้ยังเหนื่อยล้า
แต่เราก็ยังคงยิ้มได้ตลอดเวลา
ความรักของเรามันมากค่าเกินกว่าจะหยุดรักกัน