10 พฤศจิกายน 2550 18:11 น.
ไม้หอม
ปลายฝนต้นหนาวร้าวเจ็บลึก
เกล็ดน้ำตาตกผลึกผนึกฝัน
ใจร้าวล้าฝ่าฝนบนคืนวัน
ก้าวเท้าสู่ปลายฝันหนาวมาเยือน
ว่าร้างล้าลางเลือนเมื่อเดือนผ่าน
ว่าถึงกาลวานวันมาเชือดเฉือน
ว่าถึงคราวต้นหนาวรักพร่าเลือน
คำว่าเพื่อนก้ไม่เหลือให้ซึ้งใจ
หนาวเหลือเกินหนาวนักอยากพักผ่อน
อยากให้ถึงหน้าร้อนแม้รอนไหว
แค่หน้าฝนหล่นมาคนหม่นไจ
อยากให้กาลผ่านไปให้ลืมวัน
ผีเสื้อเจ้าเอย
ใยชิดเชยกลีบแพร่งมาห่างหัน
หรือหลงเพียงรูปนอกเลยหลอกกัน
สร้างมายาผูกพันมาบังใจ
เจ้าไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรือ
แววตาเจ้าซื่อซื่อไม่หวั่นไหว
แท้แล้วเจ้ากลับซ่อนภาพผู้ใด
แอบเอาไว้ในใจอย่างเงียบงัน
ผีเสื้อหนุ่มเจ้าเอยเจ้าหนาวไหม
วันนี้เจ้ามีใครเคียงข้างฝัน
อบอุ่นบ้างไหมในคืนวัน
หรือว่าเป็นดั่งฉันหนาวจับใจ
ปลายฝนต้นหนาวเจ็บร้าวลึก
ไม่อาจเก็บความรู้สึกที่รานไหว
หยาดน้ำตาหล่นมาไม่อายใคร
เมื่อหัวใจหม่นไหม้ให้เจ็บจม
6 พฤศจิกายน 2550 20:50 น.
ไม้หอม
ฤดูหนาวปลายฝนต้นเหงา
คนคนเก่ายิ่งหนาวยิ่งร้าวไหว
ฝนสั่งลาฟ้าเริ่มเศร้าคนหนาวใจ
ฝนจากไปหนาวเข้าแทรกแบกน้ำตา
ฤดูหนาวแล้วนะหัวใจเอ๋ย
ใจเจ้ากรรมรำเพยเลยเหว่ว้า
หลายฤดูผันผ่านกาลเวลา
จนลมหนาวเข้ามาน้ำตาริน
จะหาอุ่นใดใดในโลกนี้
จะเทียบเท่าอุ่นที่มีไม่เคยสิ้น
รักที่เคยแน่นหนักก่อนพังภินทร์
ว่าตราบชั่วฟ้าดินไม่ทิ้งกัน
แล้วฉันก็ถูกฆ่าด้วยคำสัญญา
วันนี้น้ำตาก็ไม่สามารถช่วยอะไรฉัน
คำว่ารักที่เคยพูดความผูกพัน
เธอเก็บเอาสิ่งเหล่านั้นไปให้ใคร
ช่วยตอบคำถามฉันมาสักข้อหนึ่ง
ก่อนที่ความลึกซึ้งจะขาดหาย
ข้อเดียวเท่านั้นก่อนฉันจะไป
เคยรักฉันบ้างไหมที่ผ่านมา
มองหน้าฉันสิผู้หญิงคนนี้
คนที่เธอเคยมีความห่วงหา
คนที่เธอผูกพันตลอดมา
มองมาสิมองมาสักนาที
เธอยื่นทางเลือกมาให้ไม่อยากเลือก
แล้วมัดเชือกผูกไว้ไม่ไห้หนี
สองทางที่มีอยู่เธอรู้ดี
ว่าวันนี้อยู่หรือไปไม่ต่างกัน
ต้อนฉันเข้ามาในมุมแคบ
แล้วเธอแอบซ่อนมีดไม่คิดฝัน
เอาเหตุผลของคนรักมาหลอกกัน
แล้วให้ฉันหยิบมีดกรีดตัวเอง
4 พฤศจิกายน 2550 14:04 น.
ไม้หอม
กำลังใจจากกันยามท้อแท้
เธอยังมีฉันคอยดูแลรู้ตัวไหม
อยู่ตรงนี้ที่เดิมด้วยหัวใจ
เจ็บเมื่อไหร่กลับมาจะดูแล
นับหนึ่งใหม่ได้ไหมใจติดลบ
มาค้นพบรักใหม่อย่าท้อแท้
โลกยังกว้างทางยังไกลยังคอยแคร์
ฉันยังอยู่ดูแลด้วยผูกพัน
ร้องไห้ออกมาถ้าอยากร้อง
ไม่ต้องแอบหม่นหมองเมื่อไหวหวั่น
ไม่ต้องทำเข็มแข็งเมื่อเลิกกัน
แววตาเธอคู่นั้นฉันรู้ดี
ฉันยังอยู่ตรงนี้ที่เดิมนะ
และจะเป็นกำลังใจอยู่ตรงนี้
มองท้องฟ้าเบื้องหน้าเธอรู้ดี
ฉันยังอยู่ตรงนี้นิจนิรันดร์
ฉันจะอยู่ตรงนั้นนะนกน้อย
ตรงที่ฟ้าค่อยค่อยจะหลับฝัน
เฝ้ามองเธอด้วยหัวใจอยู่ทุกวัน
และจะเป็นอยู่อย่างนั้นตลอดไป
4 พฤศจิกายน 2550 13:47 น.
ไม้หอม
ในที่สุดวันนี้ก้ได้รู้
แท้ที่จริงความเป็นอยู่เป็นแบบไหน
ฉันเป็นได้แค่อดีตจะเข้าใจ
ปัจจุบันเธอมีใครที่ผูกพัน
หลอกตัวเองมาตลอดว่าคือรัก
แท้ที่จริงเธอแอบผลักไกลจากฝัน
หลงละเมอเพ้อพกไปวันวัน
จนวันนี้ที่สุดนั้นก็รู้ตัว
..........................
น้ำตาไหลหม่นไหม้ใครไม่รู้
ฝนพร่างพรูลงมาฟ้าสลัว
ภาพลางเลือนใต้ม่านฝนคนมืดมัว
แท้จริงแล้วฉันกลัวการจากลา
...........................................
แปลกนะ...ที่ความเจ็บปวดไม่เคยหาย
ไม่เคยตายไปจากคนเหว่ว้า
ยังคงอยู่ทิ่มแทงใจในดวงตา
ให้น้ำใสไหลมาฆ่าดวงใจ
เบื่อกับการต้องเริ่มต้น
เมื่อชีวิตไม่หลุดพ้นวันหม่นไหม้
ฉันไม่มีค่าแล้วจะเข้าใจ
วันนี้คงต้องไปแต่โดยดี
.......................................
ขอโทษที่ฉันรู้ตัวช้า
ทำให้เธอเสียเวลามากกว่านี้
คงไม่เป็นไรใช่ไหมไม่กี่นาที
เพราะนับจากนี้...ฉันจะไปชั่วนิรันด์
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟไม้หอม
หน้าส่วนตัว
868
