23 สิงหาคม 2548 08:29 น.
ไรไก่
เพราะความต่างวัยใจเราจึงต่างกัน
เพราะโลกของเธอเป็นโลกของความฝัน
และโลกของฉันเป็นโลกของความจริง
และฉันชอบที่จะอยู่นิ่งนิ่งกับทุกทุกสิ่ง
แต่เธอชอบที่จะวิ่ง วิ่งตามความฝัน
ฉันพร้อมที่จะฝ่าฟันไปด้วยกัน
แต่เธอก็ทิ้งฉันให้ฝ่าฟันไปคนเดียว
ฉันพึงพอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่
แต่เธอทำไม่รู้ไม่ชี้กับสิ่งที่เป็นฉัน
ฉันพยายามใส่ใจกับความเป็นกันและกัน
แต่เธอก็ทำลายมันอย่างไม่เหลือชิ้นดี
21 สิงหาคม 2548 21:14 น.
ไรไก่
ก็แค่ผู้หญิงช่างฝันคนหนึ่ง
วันวันคำนึงตามหารักแท้สักหน
จะมีไหมมีใครที่เหมือนฉันสักคน
อดทนไขว้คว้าหารักแท้มาครอง
สิ่งที่เรียกเรียกกันว่าความรัก
ได้ประจักษ์และค้นหาในความหมาย
เป็นความสุขหรือความทุกข์เกินจะอธิบาย
แปลความหมายได้นิยามเกินคาดเดา
อันความรักและรักแท้คืออะไร
แล้วทำไมผู้คนชอบค้นหา
ต้องลงทุนทั้งชีวิตตลอดเวลา
พลาดทุกคราหารักแท้แน่นอนไม่มี
เจอะเจอแต่รักลวงกลวงใจหลอก
เป็นเมฆหมอกบังตาพาหลงไหล
รักเสแสร้งแกล้งมานำพาใจ
ให้คลั่งไคล้ต่อภาพรักกับภาพลวง
ภาพลวงของรักแท้ที่พึงประจักษ์
คือรักให้กันด้วยความหลงใหล
มิใช่รักเกิดขึ้นมาจากความจริงใจ
รักจึงจากไปเมื่อรักกันได้ใช้เวลาไม่นาน
ความรักแท้จริงต้องอาศัยความมั่นคง
หลายคนเชื่อว่ารักแท้ต้องราบรื่น
แต่ชีวิตจริงไม่มีอะไรแน่นอนหยั่งยืน
คงต้องฝื่นและสะสางสิ่งค้างคาใจ
ความรักแท้มีแค่เพียงครั้งเดียวจริงหรือ
คนเราถือให้ใจเดียวรักเดียวเสมอ
คนที่ใช่คนที่ดีกว่าเพิ่งจะเจอะเจอ
พร้อมเสนอภาพรักแท้แก้ภาพลวง
ความรักแท้ไม่มีแค่เพียงครั้งเดียว
ใจเก็บเกี่ยวความรักได้หลายหลายหน
ค้นหาคนที่ใช่ใช่ของเราคงมีสักคน
ต้องยอมทนกับความเจ็บปวดหากพลาดไป
21 สิงหาคม 2548 09:50 น.
ไรไก่
รักคนมีเจ้าของ
เคยไหมที่หัวใจไปรักคนมีเจ้าของ
เหมือนเด็กมองตุ๊กตาพาใจหมาย
แลดูด้วยหัวใจอยากอิงแอบแนบกาย
คงจะคล้ายกระต่ายที่หมายชมจันทร์
เกินกว่ามือทั้งสองจะไขว้คว้าถึง
ต้องคำนึงว่ามีเจ้าของปองสงวน
แม้สุดสวยหวามวับจับอุราแต่มิควร
คิดถี่ถ้วนด้วยหัวใจแค่หมายปอง
ถึงได้มาก็ไม่นานจำต้องพราก
เจ้าของอาจจะตามหาด้วยความหวง
ยืมเขามาอิงแอบแนบประทับทรวง
เขามาท้วงจำต้องคืนเจ้าของไป
โอ้ระกำช้ำอกแสนฟกช้ำ
แล้วจะทำอย่างไรได้ดวงใจเอ๋ย
เพราะหัวใจยังหลงไหลพะวงเชย
เหมือนไม่เคยจะช้ำใจไม่จดจำ
เตือนหัวใจไม่ให้มองของผู้อื่น
แต่ใจยังฝืนใจยังหลงจนถลำ
ยอมเจ็บปวดร้าวรวดหมองระกำ
ถึงชอกช้ำเพียงไรช่างใจของเรา
อันความรักพาใจให้โฉดเขลา
หลงมัวเมาเหมือนคนบ้ารักษาไม่หาย
ตามืดบอดกับความรักมิรู้คลาย
ไม่รู้หน่ายกับความชอกช้ำของตนเอง
เคยฉลาดปราดเปรื่องจนเลื่องชื่อ
แต่ใจดื้อรักเร้นเป็นโง่เหง้า
ใจเอ่ยใจช่างกระไรช่างใจเบา
ใจจะเศร้าถึงเพียงไรใจยังปอง
20 สิงหาคม 2548 22:00 น.
ไรไก่
อึกอัดขัดใจตนเองเหลือเกิน
หลงระเริงกับถ้อยคำหวาน
เฝ้าคิดถึงติดตามทุกนาทียาม
คำหวานหลอกล่อใจให้ติดบ่วง
ตัดเอยตัดใจตนเองเสียเถอะ
เพราะไม่เกิดความหมายใดใดทั้งสิ้น
เป็นเหยื่อมายาเขาหลอกตะวัดลิ้น
ให้มาติดบ่วงคนลวงหลอกใจ
ศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงทิ้งไว้ที่ไหน
ถึงไม่รักษาไว้พาใจให้ถูกหยาม
กระทำตัวน่ารังเกียจไร้ค่าช่างไม่งาม
ไม่ครั่นครามต่อวงศาน่าอายจริง
จำไว้ใส่สมองของตนเองเถิด
เพราะไม่เกิดผลดีมีแต่เสีย
ไม่มีเขาเราอยู่ได้ควรต้องเคลียร์
อย่ามัวเสียดายกับรักที่จอมปลอม
เป็นเพชรดีมีแสงอยู่ในตน
ถึงจะจมอยู่ในตมก็ไม่หมอง
วันหนึ่งคงมีคนดีมาหมายปอง
มาจ้องมองนำขึ้นมาประดับในเรือนใจ
20 สิงหาคม 2548 13:13 น.
ไรไก่
เดียวดาย ใจเหงา ร้าวจิต
ยิ่งคิด น้ำตา รินไหล
น้ำฝน จากฟ้า พาใจ
หวั่นไหว เหว่ว้า อาดูร
เหตใด ใจเบา เฝ้าคิด
มิ่งมิตร พาใจ ห่างหาย
ผิดใด ถึงได้ กลับกลาย
โยกย้าย ลัลลา จากจร
กลับมา พุดจา ให้รู้เรื่อง
เกี่ยวเนื่อง กับสิ่ง ใดหนอ
หรือเธอ มีคู่ ใหม่พนอ
อ้อล้อ คลอใจ ใกล้เคียง
นี่แหล่ะนะ หัวใจ เคยชิดใกล้
ไม่เคยคิด ถึงหัวใจ ใครเลยหนอ
ขอให้สุข ของตัวเอง เท่านั้นพอ
ฉันก็ขอ เอ่ยอำลา ระอาเต็มที
หน้าส่วนตัว
1561
