29 มีนาคม 2548 22:54 น.
ไวยากรณ์
หากใคร คนหนึ่งถาม
ถึงความต้องการ ในใจฉัน
ว่าอยากพบใคร ในสักวัน
ใครคนนั้น คือเธอ ที่เฝ้ารอ
เธอคือคนที่ดี พร้อม
ใคร ใครร่ายล้อม ต่างชอบคอ
และฉันเป็นอีกคนแต่รั้งรอ
ไม่กล้า พอจะบอกไป
ได้แต่ยิ้ม ให้เธอเบา ๆ
ถึงโง่เขลา ไม่สนใจ
อยู่ในมุม มุมหนึ่งที่ห่างไกล
ไม่มีเงื่อนไข ในความหวังดี
ปล่อยเธอ ลอยอยู่บนฟ้า
เหงยหน้า มองอยู่ตรงนี้
แค่เท่านี้ ก็สุขขี
ถือเป็นความโชคดี ที่เกิดมา
หากเธอท้อจาก เรื่องใด
หรือใครทำหัวใจ เธอเหนื่อยล้า
โปรดจงรับรู้ไว้ว่า
ยังมีความห่วงใย ส่งไปหา เสมอ
29 มีนาคม 2548 16:40 น.
ไวยากรณ์
ลานลออ..รอนาง
บินเดี่ยวหมื่นลี้
ลานลออรอนางอย่างหงอยเหงา
แลดอกเศร้ายามช่อล้อลมไหว
ดอกรักเอยเคยเบ่งบานกลางลานใจ
บัดนี้ไยอับเฉาใต้เงาจันทร์
เสียงไผ่ลู่ดีดสีดนตรีป่า
กล่อมภูผาโอบล้อมดั่งกล่อมฝัน
ไพรบรรเลงเพลงพ้อรอทุกวัน
เธอคนนั้นรู้หรือไม่ในทำนอง
คงลืมลานลออรักเคยพักอยู่
ยามไกลคู่เคียงใจให้หม่นหมอง
หรือหลงฟ้าเมืองกรุงเฟื่องฟุ้งมอง
ทิ้งหัวใจพี่ฟ้องร้องรำพัน
ยังเฝ้ารอพนอนางอย่างวันเก่า
แม้นขุนเขาคือกำแพงที่แบ่งฝัน
หากลืมเลือนรักจางห่างสัมพันธ์
คงสุดกลั้นเมื่อพบพานลานลออ
ลานละนาง..ล้างใจ
ไวยากรณ์
ลานละนาง ล้างใจ ไม่ใฝ่จิต
ให้หวนคิด ติดภาพ แต่เก่าหนอ
เพียงแค่นี้ ยังเจ็บ ไม่เพียงพอ
ใยต้องก่อ ภาพลวง ให้ปวดใจ
ยังระลึก นึกย้อน ณ.วันเก่า
ที่สองเรา เฝ้าพะนอ ไม่ไปไหน
มิเคยร้าง หรืออยู่ ห่างกันไกล
จักไปแห่ง หนใด กันสองคน
เสียงดนตรี บรรเลง ขับเห่กล่อม
เรื่องความรัก ปลอมปลอม ทุกแห่งหน
แค่ได้ยิน เพียงผ่าน สุดฝืนทน
น้ำตาเอ่อ ท่วมท้น ไหลออกมา
นั่งพักพิง อิงแอบ ณ.ลานนี้
ปล่อยความคิด ที่มี ไม่ถือสา
หากวันใด ลืมเรื่องราว ที่ผ่านมา
เช็ดน้ำตา แล้วลุกจาก ลานละนาง
29 มีนาคม 2548 15:29 น.
ไวยากรณ์
คนผ่านใจ
ผู้หญิงช่างฝัน
เป็นแค่เพียงคนผ่านทางที่ร้างรัก
มาขอพักพรอดหวามยามหวั่นไหว
รู้ตัวดี...ชีวิตนี้... ไม่มีใคร
จะสานต่อเยื่อใยให้ยืนยาว
เพียงเศษใจไมตรีมอบขอบคุณยิ่ง
พอพักพิงหัวใจได้คลายหนาว
สูดกลิ่นกรุ่นอุ่นรักบ้างเป็นครั้งคราว
ให้โลกเหงา.. ร้างไร้... คลายทุกข์ตรม
อย่ากังวลหม่นใจไปที่รัก
คนไร้ศักดิ์...ได้เท่านี้... ก็ดีถม..
หากกริ่งเกรงจะผูกมัดรัดเป็นปม
สร้างเงื่อนขม.. มัดใจ.. ให้เนิ่นนาน
จักเจียมตัวไม่เผลอใจไปไขว่คว้า
หลบซ่อนหน้าน้ำตาปริ่มริมทางผ่าน
หากวันใดเธอผลักไสไม่ต้องการ
แม้นร้าวรานพร้อมผ่านไปไม่ดื้อดึง
ซ่อนความเจ็บเก็บกดไว้มิให้รู้
เงยหน้าสู้แม้หวั่นไหวใจคิดถึง
ปล่อยมืออุ่นแล้วจากไปไม่คำนึง
เพื่อใครหนึ่งได้หลุดพ้นคนผ่านใจ..
คนน้อยใจ
ไวยากรณ์
อย่าคิดมากว่าเป็นเพียง คนผ่านทาง
หนทางร้าง มาขอพักยามหวั่นไหว
เธอก็รู้ ฉันนี้ ไม่มีใคร
อย่าน้อยใจ ไปเลยนะคนดี
ใช่เพียงเศษ เสี้ยวใจ ที่มอบให้
แต่มอบไป หมดใจ ที่มีนี่
แถมด้วยรัก ซื่อตรง และภักดี
ที่ชีวิต พอมี จะให้ใคร
ที่กังวล เพียงเกรง ไม่ควรคู่
เพราะรู้อยู่ ฉันฐานะ ประมาณไหน
ถึงแม้รัก หนักหนา ประมาณใด
ต้องหักใจ ไม่ผูกปม มัดใจเธอ
จักเตรียมใจ ส่วนหนึ่งรับความเจ็บ
แม้หนาวเหน็บ อย่างไร้ ไม่พร่ำเพ้อ
หากวันหนึ่ง ข้างหน้า จะไร้เธอ
รู้ตัวดี เสมอ ไม่คู่ควร
เก็บเรื่องราว ความสุข ที่เคยผ่าน
ในวันวาน ที่ไม่มี ทางกลับหวน
เหมือนสายน้ำ ไหลไป ไม่มีทวน
จะไม่กวน ใจเธอ ..... หากต้องการ
24 มีนาคม 2548 17:23 น.
ไวยากรณ์
...On this road that i havent seen
between left and right, i am here.
no someone standding around near
and some tear flow out on my eye.
...I want to know, why someone,
borned Dec month, have been said goodbye.
In this time, where are her i will find
Very tried but i have to do.
...Pass 7 year,i have not been meet her.
equal year i work as programmer too
Do you know, how are her do.
Miss me too, or not. Please, tell to me ...
9 มีนาคม 2548 20:56 น.
ไวยากรณ์
In frist day, that i go to this.
I have eat every thing like another.
The food not , mention in day per.
But to transfer langluage very try.
: Sorry , For all friend i can to write poem in english lang.
I want to say, in milan u can not to find person that say
english lang so much, they speak italy lang and this is
my ploblem.
But milan is favorite in art, fashion and so on.
I promise to send picture to all friend to see ,if i have
occure to travel in holiday,
หน้าส่วนตัว
736
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟไวยากรณ์
