28 ตุลาคม 2547 01:52 น.
ไวยากรณ์
เหมือนฟ้าหลังฝน ย่อมสดใส
น่าชื่นใจ .. ฟ้าครามอร่ามศรี
ไม่เห็นเค้า มืดครื้ม ที่เคยมี
ก่อนที่ฝนจะตก .. โหมลงมา
อยู่ที่ตัวเธอเอง ที่จะคิด
จะเคยผิด แก้ไขได้แหละหนา
ไม่มีใคร ไม่เคยล้ม ถ้าเกิดมา
ขึ้นชื่อว่ามนุษย์ มนา ทุกคนเคย
ไม่มีสิ่งใด สายเกินแก้
จะยิ่งแย่ หากผิดซ้ำ หากเพิกเฉย
จะแย่ขึ้น หากเรา ยังละเลย
หากเฉยเมย คงไม่มี ดีขึ้นมา
ฉันคนหนึ่ง .. ที่เคยผิดพลั้งพลาด
หมดโอกาส เรียนจนจบ อุดมศึกษา
เพราะทะนง ว่าตนเก่ง จบเทียบมา
แต่ไร้ปัญญา จึงถูกเค้ารีไทร์
แต่ฉันนี้ ก้อยังคงมุ่งมั่น
ยังยืนยัน จะจบได้อย่างหมาย
ฉันจึงสำเร็จ .. มีปริญญาเคียงข้างกาย
แล้วก้อได้ เก็บไว้เป็นประสบการณ์
วันที่รับปริญญา .. ตื้นตันจิต
ให้หวนคิด วันเวลา ที่พ้นผ่าน
ให้รำลึก .. ช่วงเวลาที่เนิ่นนาน
เป็นเรื่องเล่า ขับขาน ... ให้ใคร ใคร
หากวันนั้น ฉันมัวแต่ท้อแท้
ไม่ยอมแม้ ตั้งตนใหม่ มัวเฉไฉ
ไม่เริ่มต้น .. เรียนใหม่อย่างตั้งใจ
ก้อคงไม่มีอะไร .. ไว้เลี้ยงตัว
28 ตุลาคม 2547 01:49 น.
ไวยากรณ์
ช่วงชีวิต .. ที่เคยผ่าน
เนิ่นยาวนาน .. คล้ายดังฝัน
ผ่านหุบเหว นับร้อยพัน
ผ่านความฝัน มามากมาย
เหมือนขอบฟ้า ไม่มีที่สิ้นสุด
ขอบฝัน หยุดที่แห่งไหน
แม้ฝัน .. สำเร็จมามากมาย
ก้อไม่หมาย ... จะหยุดที่ไหนกัน
27 ตุลาคม 2547 17:45 น.
ไวยากรณ์
เคยไหมทบทวน .. เรื่องราวผ่าน
ระหว่างการทำงาน ... ต่าง ๆ นั้น
แต่ละที่ แต่ละบริษัทนั้น
ว่าอะไร คือฝันที่ต้องการ
บ้างเปลี่ยนงาน เพราะต้องการเงินเดือนขึ้น
บ้างเปลี่ยนงาน เพราะมึนตึง สัมพันธ์ร้าวฉาน
บ้างเปลี่ยนงาน เพราะไม่มีสวัสดิการ
บ้างเปลี่ยนงาน เพราะเค้า ไม่เห็นคุณค่าเรา
ทุกเรื่องราว ที่กล่าวมาฉันประสบ
แต่แปลกไหม ที่พบ ปีเดียวเล่า
ทำให้ฉันนึกย้อน ทุกเรื่องราว
สิ่งใดเล่า .. ที่ใจฉันต้องการ
มานับหนึ่ง .. นับสองตรองในจิต
มานั่งคิด .. ทบทวนทุกส่งสิ่งสาร
อะไรเป็นสิ่งที่ต้องการ
ในการทำงาน .. แต่ละวัน
งานสำคัญ หรือเงินสำคัญกว่า
หากเงินหนา จะพาเราไปฝัน
หากงานดี เงินน้อย .. จะดึงดัน
สิ่งใดดีนั้น .. ขึ้นอยู่กับแต่ละคน
27 ตุลาคม 2547 00:31 น.
ไวยากรณ์
มีไหมที่ใคร เคยวัดความรู้สึก
ว่าส่วนลึก รู้สึกอย่างไรหนอ
กับการจากลา หรือการรอ
ว่าสิ่งไหนหนอ .. ทุกข์มากกว่ากัน
การจากลา .. คือการสิ้นสุด
เป็นการหยุด ความสัมพันธ์ สมานฉันท์
ส่วนการจากเป็น หรือจากตาย นั้น
ทุกข์ต่างกัน .. มากอยู่ดี
หากจากเป็น .. บางครั้งอาจพบหน้า
ให้โหยหา นึกถึงสัมพันธ์ ครั้งหนหลังที่มีนี่
หากทำใจไม่ได้ .. อาจจะมี
ตามข่าวที่ .. เค้าทำร้าย กันและกัน
หากจากตาย .. ไม่พบกันอีกแล้ว
คลาดและแคล้ว คนละภพ ห่างจากฉัน
แต่ความรู้สึก ความสัมพันธ์
ที่นึกนั้น .. คิดถึงกันในแง่ดี
แต่การรอคอย .. ไม่มีที่สิ้นสุด
แล้วแต่ว่าใครจะหยุด .. ตรงไหนนี่
บางคนอาจ เป็นเดือน หรือเป็นปี
บางคนอาจ ชั่วชีวี .. ได้แต่รอ
คืนนี้ผมนอนไม่หลับ
คิดถึงคนที่ ลาลับ ไปแล้วหนอ
เค้ามีคู่ใหม่ ข้างกายา ยังไม่พอ
ยังมาคลอเคลีย ให้เห็นทิ่มแทงใจ
แต่ก่อนนั้น รอ.. ฟังเพียงคำตอบ
ว่าลมหอบพัดพา เค้าไปไหน
คิดว่าทุกข์ แสนทุกข์ แต่ทำไม
มาเจอเค้าไม่มีใจ .. กลับทุกข์สุดจะทน
26 ตุลาคม 2547 09:53 น.
ไวยากรณ์
เลขหมายที่ท่านเรียก .. ไม่สามารถติดต่อได้ขณะนี้
หัวใจที่มี .. ก้อหวั่นไหว
เป็นห่วง แทบขาดใจ
คิดไปต่าง ๆ นานา
ก่อนขาดการติดต่อ
ได้พูดขอ .. ให้เห็นใจกันบ้างหนา
รู้ไหม .. ว่าฉันรอวันเวลา
ที่จะได้เจอหน้า .. ค่าตากัน
เนื่องจากทำงาน กันต่างถิ่น
ห่วงเรื่องการกิน .. สารพัน
กลัวว่าหัวใจ .. ของเธอนั้น
จะห่างฉัน .. เพราะห่างไกล
เธอยังไม่รับ .. ปาก
หากว่าเธอนั้น มีเวลาว่างจะลงมาไหม
ทำเป็นโทษ .. ว่าสัญญาณไม่ดีไป
เลยไม่ได้ยิน ไม่ได้ฟัง
ฉันเพียรพยายาม .. จะติดต่อ
รอ .. รอ เสียงคนรับสาย อย่างขึงขัง
กด แล้วกดเล่าจนมือถือแทบพัง
แต่ก้อยัง ... ไม่สามารถติดต่อได้อยู่ดี
หรือเธอแปรผันเปลี่ยน
หรือใจหมุนเวียน ไม่คงที่
หรือเพราะระยะทางที่ห่าง .. ทำให้ใครแทนใจนี้
หรือเพราะฉันที่เธอ .. ไม่ต้องการ
หน้าส่วนตัว
794
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟไวยากรณ์
