9 ธันวาคม 2547 17:03 น.
ไวยากรณ์
รับใจเขามา
รับมาเก็บไว้
ไม่ได้ทำร้าย
เก็บไว้อุ่นใจ
แต่เขาเรียกคืน
ฝืนใจคืนให้
คงไม่เป็นไร
เหงาใจเหมือนเคย
มีไหมรักจริง
ไม่ทิ้งละเลย
ฝากลมรำเพย
เฉลยความนัย
วันนี้เศร้านัก
รักหน่ายจากไป
คงไม่เป็นไร
เจ็บไปไม่นาน
ถามกับหัวใจ
เจ็บไหม เรื่องผ่าน
ซ้ำ ซ้ำ วันวาน
ซมซาน เรื่อยไป
ชีวิตที่เหลือ
ไม่เผื่อใจไว้
คงไม่ให้ใคร
อยู่ไปคนเดียว
9 ธันวาคม 2547 16:10 น.
ไวยากรณ์
แล้วไงละ ที่เธอเห็น
แล้วไงเป็น ที่คิดไหม
แล้วไงนะ ที่ห่วงใย
แล้วไงไหน ที่ห่วงกัน
แล้วไงหาย ไม่เห็นหน้า
แล้วไงมา ตัดพ้อฉัน
แล้วไงครับ มาว่ากัน
แล้วไงขัน ไม่ได้หรือ
แล้วไงเธอ ที่ไม่โกรธ
แล้วไงโทษ ไหนไม่ถือ
แล้วไงมา ร้องฮือ ฮือ
แล้วไงคือ เป็นอะไร
มาเห็นแล้ว เป็นอย่างนี้
ฉันคนนี้ เหมือนสุขไหม
แต่คิดว่า จริงหรือไร
เชื่อหรือไม่ แล้วแต่เธอ
ฉันยังเป็น คนหนึ่งคน
ที่ทนเหมือน สุขเสมอ
ไม่อยากให้ ใครพบเจอ
ตอนฉันเผลอ มีน้ำตา
ไม่อยากให้ ใครหดหู่
หากได้ดู ฉันทุกข์หนา
อยากให้เขา ดูเริงร่า
ซ่อนน้ำตา อยู่คนเดียว
8 ธันวาคม 2547 11:44 น.
ไวยากรณ์
ฉันมีเพียงรักและห่วงใย
ฉันมีเพียงหัวใจ ที่ห่วงหา
ฉันมีเพียงรอยยิ้ม รื้นน้ำตา
ฉันมีเพียงเวลา คิดถึงเธอ
ถึงแม้เธอ ไม่มีใจให้ฉัน
ถึงแม้เธอบอกอย่างนั้น อยู่เสมอ
ถึงแม้เธอไม่มีเวลา .. มาพบเจอ
ถึงแม้เธอจะคิดไม่เหมือนฉัน ไม่เป็นไร
เพราะรักฉัน ที่มีไม่ได้หวัง
เพราะรักฉันเป็นพลัง หนุนหลังไว้
เพราะรักฉันเป็นรัก มาจากใจ
เพราะรักฉันที่ให้ ไม่หวังตอบแทน
แค่เพียงเห็นเธอสุข ไร้ทุกข์ร้อน
แค่เพียงช่วยบางตอน ที่ทุกข์แสน
แค่เพียงให้บางคราว ที่ขาดแคลน
แค่เพียงอยู่ในดินแดน ที่มีเธอ
7 ธันวาคม 2547 11:22 น.
ไวยากรณ์
ได้มารับรู้ .. อีกวัน
ว่าผันผ่านวันเกิด .. น้องพี่
แต่ไหงกันเล่า คนดี
ไม่บอกกับพี่ สักคำ
น้องบอกว่าไม่อยากบอกใคร
เกรงใจ พี่นี้เหลือล้ำ
เพราะมารบกวนประจำ
ให้ทำ ให้สอน การบ้านเรื่อยไป
ความรู้สึกของพี่ ที่เคยมี
ไม่รู้ตอนนี้ ... มันอยู่ไหน
รู้แต่ว่ามันเปลี่ยนไป
ไม่ใช่อย่างในวันวาน
เคยคิดว่าสนิทเป็นพี่ - น้อง
เพื่อนพ้อง อาชีพการงาน
ทุกข์ ยังเคยช่วยประสาน
แต่สุขกลับกาล ไม่ชวน
2 ธันวาคม 2547 10:39 น.
ไวยากรณ์
เนิ่นนานเท่าไรไม่รู้ที่รอเธอ ฉันจำไม่ได้
ที่จำได้ดีคือฉันมีเพียงเธอ แม้นานสักแค่ไหน
เธออยู่ที่ใดยังรักกันไหม ฉันไม่รู้ แต่ที่รู้คือฉันนั้นยังไม่เปลี่ยนใจ
ยังอยู่ตรงนี้ถึงแม้จะเหงาและเดียวดาย
ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันจะยังรักเธอ ไม่ว่าเธอกับฉันวันนี้จะอยู่แสนไกล
ก็ยังจะรออย่างมีความหวัง ยังคงไม่เปลี่ยนไป
ไม่ว่าใครจะมองว่าฉันงมงาย ฉันก็ยังเหมือนเดิม
เมื่อเธอมีทางชีวิตไม่เหมือนฉัน ฉันห้ามไม่ได้
แต่ฉันจะมีชีวิตเพื่อรอเธอ แม้วันสุดท้าย
เกิดมาได้เจอคนที่ตามหามานานแสนนาน ทำให้รู้ว่าเธอมีค่ามากแค่ไหน
จะอยู่ตรงนี้ถึงแม้ว่าฉันจะไม่เหลือใคร
ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันจะยังรักเธอ ไม่ว่าเธอกับฉันวันนี้จะอยู่แสนไกล
ก็ยังจะรออย่างมีความหวัง ยังคงไม่เปลี่ยนไป
ไม่ว่าใครจะมองว่าฉันงมงาย ฉันก็ยังเหมือนเดิม
จะรอแค่เธอถึงแม้ใครหาว่างมงาย
ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันจะยังรักเธอ ไม่ว่าเธอกับฉันวันนี้จะอยู่แสนไกล
ก็ยังจะรออย่างมีความหวัง ยังคงไม่เปลี่ยนไป
ไม่ว่านานเท่าไรยังมีเพียงเธอ (ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันมีเธอคนเดียวในหัวใจ)
ไม่ว่ายังไง ฉันก็จะรักเธอ
ยังจำได้เสมอ แม้จะพ้นผ่าน
นาน และนาน .. เป็นสิบปีที่ระหว่างเธอ - ฉัน
ที่ไม่ได้พบปะ ติดต่อ เหมือนไม่เคยรู้จักกัน
แต่ในใจเงียบงัน ... ยังไม่อยากจะมีใคร
เธออยู่ไหน สบายดีอยู่หรือป่าว
ยังคงจำทุกเรื่องราว ของเธอได้
โรคไต ที่เป็นอยู่ ค่อยยังชั่วบ้างหรือไร
ยังต้องไปฟอกไต ไหม .. หรือมีใครเปลี่ยนให้เธอ
ยังต้องทนเจ็บ ฉีดยาหรือป่าวล่ะ
อ้วนขึ้นหรือผอมลงนะ บอกได้ไหมยังอยากได้ยินเสมอ
แต่คงเป็นได้เพียงแค่ฝัน และละเมอ
แอบเพ้อคิดถึงเธอ ... อยู่ข้างเดียว
ไม่มีเลย .. ที่อยู่หรือเบอร์ติดต่อ
ได้แต่รอ รับสายจากเธอ ทุกวันแต่ก็เสียเที่ยว
เรายังอยู่บ้านเดิม .. เบอร์เดิม ตัวคนเดียว
กับความเหงาเปล่าเปลี่ยว .. ไม่รู้เพราะทำไม
อยากโทรไปหานะ .. ที่เบอร์เดิมเคยโทรหา
แต่เพราะว่า เธอย้ายไป ไม่รู้อยู่ที่ไหน
อยากโทรไปอวยพรวันเกิด ให้เธอไม่มีโรคภัย
มีแต่สุข หากมีทุกข์ใด ให้ฉันรับแทนได้ไหมคนดี
เคยแซวเธอ วันเกิดเธอเป็นวันพิเศษ
แต่ไม่รู้มูลเหตุ ไฉนให้เป็นวันเอดส์โลก ซะนี่
นึก แล้วขำ ทุกครั้ง ที่คุยกับเธอทุกที
แต่ตอนนี้ .. ไม่มีเธอคุย ฉันไม่รู้จะไปขำกับใคร
อีก 2 วัน ถึงวันรับปริญญา สถาบันที่เธอจบ
ที่แห่งนี้ เราพบและเคยเรียนคณะเดียวกันจำได้ไหม
วันรับปริญญา ... ถ่ายรูปคู่กัน ภาพนั้นฉันยังเก็บไว้
มีเพียงรูปถ่ายรูปนี้ไว้ ดูต่างหน้ายามคิดถึงกัน
แล้วเธอละ คิดถึงฉันบ้างหรือป่าว
กับเรื่องราวบางตอน ของชีวิตที่มีฉัน
แต่คงเป็นเพียง .. แค่คำที่รำพัน
ที่คงไม่มีวัน ได้เอ่ยถามเธอ อีกต่อไป .....
หน้าส่วนตัว
700
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟไวยากรณ์
