12 กรกฎาคม 2548 09:40 น.
ไวยากรณ์
ปิดหนี้ใจในบัญชี
แม่จิตร
"สิทธิ์"คำนี้บอกเธอเมื่อเจอกัน
อย่าเหหันอย่าเศร้าไม่เอาหนา
จงข่มจิตแล้วสู้เรียนรู้มา
วันข้างหน้านั้นยาวต้องก้าวไป
เธอมี"สิทธิ์"จัดแจงเปลี่ยนแปลงรัก
ถึงอกหักยังมีรักที่ใหม่
นี่แหละนะอารมณ์อย่าจมใจ
หากแก้ไขชีวิตด้วยจิตเรา
ประสบการณ์ความรักตระหนักไว้
แล้วจงใช้เพื่อดูเรียนรู้เขา
สุขและทุกข์ช่วยกันแบ่งบรรเทา
หยิบยกเอาคำปลอบมอบให้กัน
ฉันก็เป็นคนหนึ่งซึ่งรักเธอ
อยาก"เสนอ"ปรับทุกข์ให้สุขสันต์
ยังยินดีเหมือนเดิมใจเดิมพัน
ไม่ผกผันตามกาลแม้นานนม
ขอเริ่มเอ่ยบัญชีเป็นหนี้รัก
มานานนักวันคืนจนขื่นขม
เห็นเธอเจ็บซึมเซาจนเศร้าตรม
อยากปะพรมด้วยใจให้หายดี
ขอถอนเบิกความซ้ำที่ทำเธอ
จนคลั่งเพ้อเกินยับยั่งในครั้งนี้
ขอสรุปเรื่องราวเท่าที่มี
ปิดบัญชีด้วยรักฉันเยียวยา
เครดิตใจ ไม่ต้องคืน
ไวยากรณ์
"สิทธิ์" นั่นหรือคือคำเธอพร่ำบอก
ช่วยให้หายช้ำชอกอย่างใจนั่น
แถมย้ำให้ใช้จิตมาข่มมัน
แล้วคืนวันข้างหน้าจะเปลี่ยนไป
ถึงมี "สิทธิ์" จัดแจงเปลี่ยนแปลงรัก
หากอกหักใช่จักมีรักใหม่
คงเพราะฉันงมงาย รักเกินไป
จักแก้ไขเท่าไหร่ไม่ง่ายเลย
ประสบการณ์ความรักตระหนักหรือ
ว่านี่คือบทเรียนให้นิ่งเฉย
ปล่อยให้รักหลุดลอยเหมือนอย่างเคย
ที่เธอเอ่ยทำยากลำบากใจ
หากเธอเป็นคนหนึ่งซึ่งรักกัน
อย่า "หุนหัน" เลิกกันจะได้ไหม
มีอะไรขัดข้องลำบากใจ
เรื่องใด ๆ มาเล่า สู่กันฟัง
แต่เริ่มเอ่ยเปิดบัญชีเป็นคนรัก
ครั้นนานนักวันคืนเหมือนถูกขัง
เรื่องต่าง ๆ ถาโถม เข้าประดัง
อย่าให้รักเราพังหากใจมี
สั่งยับยั้งคำขอถอนเบิกเธอ
ที่พร่ำเพ้อว่าทำฉันไม่สุขี
ขอสรุปเรื่องราวเท่าที่มี
เครดิตใจ เธอนี้ ไม่ต้องคืน
11 กรกฎาคม 2548 18:41 น.
ไวยากรณ์
ไม่เคยจำศึกษานารี วิทยา
ไม่เคยจำน้องยากับแฟนเขา
ไม่เคยจำความรักของสองเรา
ไม่เคยจำแม้เหงาอยู่คนเดียว
ไม่เคยจำเสื้อคอบัวที่เจ้าสวม
ไม่เคยจำภาพรวมถิ่นเคยเที่ยว
ไม่เคยจำหอพักแหล่งยึดเหนี่ยว
ไม่เคยจำยิ้มที่เกี่ยวหัวใจไป
ไม่เคยจำสายฝนที่ตกพร่ำ
ไม่เคยจำคำงึมงำวันเป็นไข้
ไม่เคยจำความเปลี่ยนแปลงที่เป็นไป
ไม่เคยจำวันไหน ๆ ที่ใกล้เธอ
ไม่เคยจำข้อความ เอส เอ็ม เอส
ไม่เคยจำพิคเจอร์แมสเสจ ที่เสนอ
ไม่เคยจำนับดาวเป็นเพื่อนเธอ
ไม่เคยจำหรือเพ้อว่าเธอเคียง
ไม่เคยจำไดอารี่ที่แอบอ่าน
ไม่เคยจำวันวานแม้เพียงเสียง
ไม่เคยจำกล่องดนตรีส่งสำเนียง
ไม่เคยจำหรือเพียงฝากข้อความ
ไม่เคยจำคืนหนาวทุกคราวค่ำ
ไม่เคยจำลำนำที่หวาบหวาม
ไม่เคยจำเสียงโทร ฯ ร้องรับข้อความ
ไม่เคยจำความงามตามตึกใด
ไม่เคยจำเสียงเรอยามกินอิ่ม
ไม่เคยจำพุงเคยจิ้มเหมือนแตกได้
ไม่เคยจำกระปุกหมูที่แตกไป
ไม่เคยจำคำใด ใด ในหัวเลย
ไม่เคยจำกระเป๋าใส่สตางค์
ไม่เคยจำทรัพย์จางถูกยืมเอ๋ย
ไม่เคยจำตั๋วรถ ที่ไปเลย
ไม่เคยจำหรือเอ่ย ถึงเมืองใด
ไม่เคยจำวันคืนอันเศร้าโศรก
ไม่เคยจำเสียงโป๊กหัวโครกไห
ไม่เคยจำเสียงรถเมล์ เสียงรถไฟ
ไม่เคยจำอะไรที่ผ่านมา
ไม่เคยจำ ปอ. สายสิบแปด
ไม่เคยจำแสงแดดแผดเผาขา
ไม่เคยจำหอกล้วยของขวัญตา
ไม่เคยจำหลายเพลาที่ร่วมเดิน
ไม่เคยจำกลิ่นยางร้านปะผุ
ไม่เคยจำคนขี้จุ๊ ที่ห่างเหิน
ไม่เคยจำอาหารส่วนที่เกิน
ไม่เคยจำความบังเอิญ ที่พบกัน
ไม่เคยจำความรักใดทั้งสิ้น
ไม่เคยจำคำเล่นลิ้นของเธอนั้น
ไม่เคยจำภูกระดึงถิ่นผูกพัน
ไม่เคยจำคนเหหัน กทม.
ไม่เคยจำคำพูดสักวลี
ไม่เคยจำหรือมี กวีต่อ
ไม่เคยจำสร้อยคำ เป็นคำล้อ
ไม่เคยจำใครก่อ ชื่อสมญา
ไม่เคยจำคำปลอบใจให้ดวงแก้ว
ไม่เคยจำลืมหมดแล้ววันนั้นหนา
ไม่เคยจำคำใดที่ผ่านมา
ไม่เคยจำคืนชมฟ้า คราด้วยกัน
ไม่เคยจำเสียงคลื่นถาโถมฝั่ง
ไม่เคยจำหรือหยุดยั้งให้เฝ้าฝัน
ไม่เคยจำสัญญาที่ฟาดฟัน
เพราะฉันนั่นทิ้งมัน ไปพ้นใจ
6 กรกฎาคม 2548 18:47 น.
ไวยากรณ์
ปิดบัญชี
แม่จิตร
อยากให้เธอได้มองแล้วลองคิด
คำว่า"สิทธิ์"ว่าควรจะชวนหา
กับความจริงจนทำให้น้ำตา
สิ่งมีค่าหลั่งไหลใจสะเทือน
โปรดนั่งลงตรงนี้มีเรื่องเล่า
แล้วหยุดเหงาเพราะฉันนั่งเป็นเพื่อน
ฉันก็เคยเป็นแบบนั้นที่ฟั่นเฟือน
เมื่อรักเลือนและลางต้องจางไป
ถึงกับจิตลอยเหม่อละเมอหา
เกินยิ่งกว่าใบไม้ลอยพลิ้วไหว
ค่อยค่อยปลิวร่วงหล่นหมดต้นใบ
นี่แหละนะหัวใจที่ตรอมตรม
ถามถึงสิทธิ์ของเธอฉันเจอแล้ว
หากเปลี่ยนแนวรักผิดใช้จิตข่ม
เธอมี"สิทธิ์"อย่ายึดติดปล่อยตามลม
อย่าหมักหมมพอกพูนเป็นนานปี
เห็นด้วยไหมคำตอบที่ปลอบเธอ
เพียงค้นเจอปัญหาอย่าคิดหนี
เป็นไรบ้างตัวอย่างอาจไม่ดี
แล้วเธอมีความคิดเห็นเป็นเช่นไร
หากว่าเรื่องที่บอกนั้นยังงง
ฉันก็คงต้องบอกอีกครั้งใหม่
คือเน้นย้ำไม่อยากให้เสียใจ
ขอขานไขปิดบัญชีด้วยรักเธอ
เปิดบัญชี
ไวยากรณ์
อยากให้เธอได้มองแล้วลองคิด
ว่าฉัน "ผิด" ฤาตรงไหนไม่เหมาะสม
สิ่งไหนทำให้เธอต้องตรอมตรม
ทำให้รักขื่นขมจนเปลี่ยนไป
ฉันจะนั่งตรงนี้ฟังเธอเล่า
ทุกเรื่องราวของเราไม่ไปไหน
กับความฝันความจริง ในหัวใจ
เมื่อรักเธอจางไปตามเวลา
ใช่แค่เพียงจิตลอย คล้ายใบไม้ล่วง
แต่หัวใจ ทั้งดวง แทบขาดหนา
ต้องยอมรับ กับ"สิทธิ์" พร้อมน้ำตา
รักเราเกิน เยียวยา หรืออย่างไร
หากว่าฉันมี "สิทธิ์" ขอสักครั้ง
โปรดหยุดยั้ง ความคิด นี้ได้ไหม
ที่จักให้ เปลี่ยนแนว รักนี้ไป
จากรักใคร่ เป็นเพียง คนอาทร
เห็นด้วยไหม ? ไม่เข้าใจในคำถาม
สิ่งที่เธอพยายามถามครั้งก่อน
มีเพียงใจดวงหนึ่งที่เว้าวอน
ขอเพียงเธอไม่จรจากกันไป
จักเพียงแค่ให้เธอลองทบทวน
เผื่อลมหวนกลับมารักครั้งใหม่
ปิดบัญชี ?ให้แค่ อายัดใจ
รอขานไข เปิดบัญชี เพราะรักเธอ
4 กรกฎาคม 2548 18:06 น.
ไวยากรณ์
วันเปลี่ยนไป ใครเปลี่ยนแปลง
ร้อยฝัน
บอกรักเธอ กี่พันครั้ง ยังไม่ซึ้ง
บอกคิดถึง กี่พันหน สนใจไหม
บอกว่าห่วง กี่พันคำ ไม่ใส่ใจ
ไร้เยื่อใย ไมตรี มีกลับมา
วันเปลี่ยนไป ใครเปลี่ยนแปลง แคลงใจนัก
ฤาหมดรัก หมดไฟ เสน่หา
ฤาจะทิ้ง กันไป ไกลลับตา
ฤามารยา กลับกลอก ไว้หลอกกัน
ลืมหมดสิ้น วันชื่น คืนเคยสุข
เคยสนุก สราญ สาบานมั่น
สัญญารัก ว่าเรา จักผูกพัน
จวบจนวัน ชีพวาย ตายจากไป
ลืมหมดแล้ว หรือใจ กระไรนั่น
ทิ้งความฝัน ทิ้งวัน อันสดใส
ทิ้งความรัก ที่ซาบซ่าน หวานกว่าใคร
ทิ้งหัวใจ ดวงนี้ ที่เฝ้ารอ
วันเปลี่ยนไป ไม่เปลี่ยนแปลง
ไวยากรณ์
แม้บอกรัก พันครั้ง ยังไม่ซึ้ง
แม้คิดถึง พันหน สนใจไม่
แม้ห่วงหวง พันคำ ไม่ใส่ใจ
ไร้เยื่อใย ไมตรี ตอบกลับมา
วันเปลี่ยนไป ไม่เปลี่ยนแปลง แคลงใจนัก
ฤาเพราะรัก เธอมาก ถึงห่วงหา
ฤาเพราะกลัว เธอทิ้ง ไปลับตา
ฤาเพราะว่า มารยา เราไม่มี
มิเคยลืม วันชื่น คืนเคยสุข
เคยสนุก สราญ แสนสุขี
สัญญารัก จำมั่น ในวจี
ว่ามิมี วันเปลี่ยน แม้ชีพวาย
มิเคยลืม หรือไร ใจเรานั่น
ทั้งความฝัน คืนวัน แม้ห่างหาย
ทั้งความรัก ที่ให้ มิกลับกลาย
ทั้งหัวใจ และกาย .. ให้เพียงเธอ
1 กรกฎาคม 2548 16:24 น.
ไวยากรณ์
เธออยู่ไหนในวันฉัน...
เพียงพลิ้ว
อยู่ไหน ในวัน ฉันเจ็บ
หนาวเหน็บ หนใดใคร่ถาม
หรือสุข คลุกเคล้า เล่าความ
ครั่นคร้าม หวั่นไป ไม่คืน
อยู่ไหน ในวัน ฉันทุกข์
เจ่าจุก ร้องไห้ ไม่ฝืน
สับสน ทนช้ำ กล้ำกลืน
สะอื้น สุดเสียง เพียงเรา
อยู่ไหน ในวัน ฉันท้อ
ยามขอ คนคลาย หายเหงา
เธอไป ไม่แคร์ แม้เงา
แต่เขา คอยอยู่ คู่กาย
อยู่ไหน ในวัน ฉันโศก
ค้นโลกไม่เจอ เธอหาย
ใจชา หน้าเหี่ยว เดียวดาย
ช่างร้าย เสียจริง ทิ้งไป
อยู่ไหน ในวัน ฉันป่วย
เขาช่วย จนฉัน หวั่นไหว
เศร้าสุข ทุกช่วง ห่วงใย
เข้าใจ เป็นหนึ่ง ซึ้งนัก
อยู่ไหน ในวัน ฉันถาม
เอ่ยความ ด้วยอยาก ประจักษ์
ให้เห็น เป็นไป ในรัก
ก่อนหัก ใจลา...ลืมเธอ
อยู่ใกล้...ในใจเธอ
ผู้หญิงไร้เงา
อยู่ใกล้ ในวัน เธอเจ็บ
คอยเก็บ ห่วงใย ให้ส่ง
ความสุข เจือให้ จำนงค์
มั่นคง อย่าหวั่น มั่นใจ
อยู่ใกล้ ในวัน เธอทุกข์
คอยช่วย ปลอบปลุก ชิดใกล้
อย่าฝืน กลืนกล่ำ หทัย
เพราะยัง ห่วงใย อาทรณ์
อยู่ใกล้ ในวัน เธอท้อ
มากด้วย เลยหนอ มิถอน
ไม่เคย จากจิต คิดจร
แน่นอน ฉันยัง ห่วงใย
อยู่ใกล้ ในวัน เธอโศก
แม้เธอ วิโยค หวั่นไหว
ไม่เคย ทอดทิ้ง จริงใจ
มั่นใน รักเรา ยืนยง
อยู่ใกล้ ในวัน เธอป่วย
คอยช่วย มอบให้ ใจส่ง
แน่นอน ยังรัก ซื่อตรง
มั่นคง ในรัก ภักดี
อยู่ใกล้ ในวัน เธอถาม
มากมาย ทุกยาม ไม่หนี
รักมอบ ชอบให้ ทุกที
ด้วยว่า ใจนี้ มีเธอ
อยู่หรือ ...
ไวยากรณ์
อยู่หรือ ในวัน ฉันเจ็บ
หนาวเหน็บ ป่าวเปลี่ยว เคยถาม ?
จะสุข จะเศร้า ครั้นคราม
ทุกยาม เธออยู่ หรือไร
อยู่หรือ ในวัน ฉันทุกข์
เคยปลอบ เคยปลุก หรือนี่
อย่าฝืน ตอบเลย คนดี
พอที กับคำ ลวงลวง
อยู่หรือ ในวัน ฉันท้อ
ยามขอ คนใกล้ ห่วงหวง
แรงใจ ห่างหาย ทั้งดวง
เธอห่วง ฉันหรือ ถามที
อยู่หรือ ในวัน ฉันโศก
ทั้งโลก เหมือนคน หน่ายหนี
เธออยู่ แห่งไหน หรือนี่
ฤดี ทิ้งไร้ เยื่อใย
อยู่หรือ ในวัน ฉันป่วย
เคยช่วย เยียวยา แก้ไข ?
รู้ไหม ฉันเป็น อะไร
ตอบมา ได้ไหม ละเธอ
อยู่หรือ ในวัน ฉันถาม
เอ่ยตาม ที่ใจ เสนอ
ว่าเธอ ยังอยาก เจอะเจอ
หรือเธอ ต้องการ จากไป
อยู่ซิ ..
ผู้หญิงไร้เงา
อยู่ซิ ในวัน เธอเจ็บ
หนาวเหน็บ ปวดร้าว คราวไหน
ยังอยู่ ใกล้ชิด ติดใจ
ไม่เคย ห่างไกล สักที
อยู่ซิ ในวัน เธอทุกข์
คอยช่วย ปลอบปลุก มิหนี
ให้เธอ ได้มี สุขดี
มากใน ชีวี ไงเธอ
อยู่ซิ ในวัน เธอท้อ
แถมยัง ร้องขอ เสมอ
ให้เธอ เป็นสุข พบเจอ
มิเคย ไผลเผลอ เปลี่ยนแปลง
อยู่ซิ ในวัน เธอโศก
มากมาย ด้วยโรค ไม่แหนง
ยังคง ห่วงใย แสดง
ด้วยแรง แห่งรัก ภักดี
อยู่ซิ ในวัน เธอป่วย
ยังช่วย เยียวยา ทุกที่
แถมใจ คอยให้ ไมตรี
เพื่อให้ เธอนี้ ผ่อนคลาย
อยู่ซิ ในวัน เธอถาม
เป็นเงา ติดตาม ไม่หาย
รักมอบ ชอบให้ ไม่วาย
จนตาย ไม่เพี้ยน เปลี่ยนไป
อยู่เหรอ ...
ไวยากรณ์
อยู่เหรอ ในวัน ฉันเจ็บ
หนาวเหน็บ ทนทุกข์ เก็บไว้
มาบอก ใกล้ชิด ติดใจ
ธุระ มากมาย นะเธอ
อยู่เหรอ ในวัน ฉันทุกข์
มาช่วย ปลอบปลุก เสมอ
ตอนนั้น ไม่เห็น เจอะเจอ
เพราะเธอ บอกติด ประชุม
อยู่เหรอ ในวัน ฉันท้อ
แถมขอ ผ่อนเบา หลายขุม
เห็นเธอ ต้องไป ชุมนุม
ตามซุ้ม ห้างร้าน มากมาย
อยู่เหรอ ในวัน ฉันโศก
เหมือนโลก ทั้งใบ ห่างหาย
ไม่เห็น เธออยู่ ข้างกาย
ใยร้าย กับฉัน นะเธอ
อยู่เหรอ ในวัน ฉันป่วย
คอยช่วย เยียวยา เสมอ
ไม่เห็น เธอมา เจอะเจอ
ถามเธอ เธอบอก กลัวเป็น
อยู่เหรอ ในวัน ฉันถาม
ถึงความ สัมพันธ์ ที่เห็น
ห่างหาย ไปเลย เช้า-เย็น
ที่เป็น อย่างนี้ คือไร ?
อยู่ซิ ..
ผู้หญิงไร้เงา
อยู่ซิ ในวัน เธอเจ็บ
ธุระ กักเก็บ เสมอ
เพราะใจ ห่วงใย ให้เจอ
มิเผลอ ให้เธอ หนาวทรวง
อยู่ซิ ในวัน เธอทุกข์
คอยปลอบ คอยปลุก ห่วงหวง
ประชุม ทั้งกลุ่ม มิลวง
แต่ฉัน ประท้วง ไม่ไป
อยู่ซิ ในวัน เธอท้อ
ไม่เคย เฝ้ารอ หวั่นไหว
ให้เธอ ทั้งห้วง ดวงใจ
ไม่เคย แวะไป ไหนเลย
อยู่ซิ ในวัน เธอโศก
ให้โลก ทั้งใบ เฉลย
มีเธอ ในใจ คุ้นเคย
มากมาย แถมเอ่ย จริงใจ
อยู่ซิ ในวัน เธอป่วย
คอยช่วย เยียวยา รักใคร่
แถมยัง ห่วงหา อาลัย
กลัวเธอ เป็นไร ใยดี
อยู่ซิ ในวัน เธอถาม
มากมาย เนื้อความ ไม่หนี
สัมพันธ์ คงมั่น ชีวี
เชื่อซิ คนดี ของใจ
อยู่รึ...
ไวยากรณ์
อยู่รึ ในวัน ฉันเจ็บ
กักเก็บ ธุระ ชิดใกล้
แต่ว่า สีหน้า เปลี่ยนไป
ไม่ใช่ คนเก่า เคยเจอ
อยู่รึ ในวัน ฉันทุกข์
เจ่าจุก ปลุกปลอบ เสมอ
แต่ทำ เหมือนไม่ อยากเจอ
บอกเหอะ รำคาญ รึไร ?
อยู่รึ ในวัน ฉันท้อ
เฝ้ารอ ให้หาย หวั่นไหว
แต่ทำ เหมือนรำ คาญใจ
ใยนี่ เป็นไร อีกเนี่ย
อยู่รึ ในวัน ฉันโศก
ให้โลก ทั้งใบ เฉลย
จากเธอ จากใจ คุ้นเคย
เหมือนเอ่ย ใช่ออก จากใจ
อยู่รึ ในวัน ฉันป่วย
คอยช่วย เยียวยา รักใคร่
ถามไถ่ ห่วงหา เป็นไร
( ...จะตาย เมือไหร่ บอกที) !!!
อยู่รึ ในวัน ฉันถาม
มากมาย เนื้อความ ไม่หนี
เธอคง เฝ้ารอ คำนี้
เราสอง จบที "เลิกกัน"
อยู่แน่ ..
ผู้หญิงไร้เงา
อยู่แน่ ในวัน เธอเจ็บ
ธุระ กักเก็บ ไว้ก่อน
สีหน้า ห่วงใย อาทรณ์
ใยเธอ แง่งอน ร้อนใจ
อยู่แน่ ในวัน เธอทุกข์
ปลอบปลุก ห่วงใย ชิดใกล้
ไม่เคย รำคาญ หทัย
จริงใจ ในรัก ภักดี
อยู่แน่ ในวัน เธอท้อ
เฝ้ารอ ปลอบใจ ไม่หนี
ห่วงใย มากใน ไมตรี
คงที่ ชีวี ผูกพัน
อยู่แน่ ในวัน เธอโศก
เพราะโลก ทั้งโลก ของฉัน
เวียนว่าย อย่างไร ใจพลัน
มีเธอ เท่านั้น ในใจ
อยู่แน่ ในวัน เธอป่วย
คอยช่วย เยียวยา รักใคร่
อยากให้ เธอหาย เร็วไว
ไม่ใช่ เร่งให้ เธอตาย
อยู่แน่ ในวัน เธอถาม
ทุกโมง ทุกยาม ความหมาย
ยังรัก เธอไม่ เสื่อมคลาย
ไม่มี วันหน่าย รักเรา
หน้าส่วนตัว
931
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟไวยากรณ์
