บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
คืนวันผ่านนานเนิ่นเดินขวักไขว่
พ้นปีใหม่อีกทีขวบปีผ่าน
ถามหาความมุ่งหวังดังต้องการ
ยังเหมือนม่านเมฆาดูพร่ำมัว
ยังเผชิญเดินต่อพะนอขวัญ
แต่ละวันยังคงพะวงทั่ว
มองข้างหน้ามิเห็นเป็นหวาดกลัว
ภาพอีกขั้วด้านหลังนั้นวังเวง
ยามทุกข์ยากตรากตรำระกำหนัก
ขาดคนรักสนใจใจเคยเก่ง
มาบัดนี้อ่อนล้าไร้บทเพลง
กล่อมบรรเลงย้อมใจให้ชื่นรมย์
จึงมีเพียงความเหงาปนเศร้าสร้อย
ฝันเลื่อนลอยคืนวันฉันขื่นขม
ความเคยหวังตั้งต่อก่อระทม
จิตจ่อมจมทนทุกข์ทุกค่ำคืน
หัวใจเคยเชยชื่นระรื่นฝัน
ต้องมีอันเปลี่ยนแปรแย่สุดฝืน
อนาถนักรักหายไม่ยั่งยืน
หลับหรือตื่นโศกเศร้าเคล้าน้ำตา
อีกนานไหมใจฉันจะมั่นต่อ
สืบสานต
1400
5
0
หน้าส่วนตัว
