หน้าส่วนตัว
แม้ใครอาจหมิ่นไร้ศักดิ์ศรี
มิได้เป็นสตรีนางในฝัน
เกลือกกลั่วคาวคลุ้งน่าหวาดหวั่น
คำประณามหยามนั้นจำขึ้นใจ
ทุกสิ่งทำไปใช่ไร้เหตุ
ดั่งอาเพศเกิดก่อให้หวาดไหว
การกระทำคอยย้ำกรรมแห่งไฟ
เผาฤทัยรานร้าวเศร้าเกินทน
เจ็บเจียนตายเพราะเคยไร้ความรัก
จึงตระหนักเมื่อพบรักที่ล่องหน
เป็นเพียงเงารางที่ร้อนรน
เวียนวนในม่านบังตา
`๏`๏`๏`๏`๏บางทีเราก็ยอมที่จะสุขวันนี้` นาทีนี้ วินาทีนี้ก็พอ ๏`๏`๏`๏`๏
903
24
0
