คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
และแล้ววันร่ำลาก็มาถึง
หมดแล้วซึ่งแรงพลังจะรั้งไหว
คงต้องปล่อยไปตามกรรม ทำใจไป
เป็นอย่างไรก็ให้เป็น ไม่เห็นตาย
คอหยักๆ ให้คนเห็นเป็นคนอยู่
แต่ไม่รู้ถึงข้างใน ว่าใจหาย
เมื่อเธอทำเจ็บแสบแทบวอดวาย
ไม่อาจหมายรั้งให้อยู่ดูน้ำตา
จะจากไปจงเอาใจฉันไปด้วย
ถ้าสงสาร วานให้ช่วยเก็บรักษา
ไม่สงสาร ..ไม่ว่าหาก อยากขว้างปา
ใจไร้ค่า ปาทิ้งไปไกลๆเลย
ใจเจ้ากรรม ริแร่หาแต่รัก
รำคาญนักรักแต่เขาเฝ้าเฉลย
ไม่เคยได้น้ำใจมอบตอบมาเลย
เจ็บอย่างเคย คราวนี้หมดความอดทน
แต่ขอรักฉันคืนมาจะได้ไหม
รักยิ่งใหญ่เสมอแม้ แพ้ทุกหน
งามสง่า แม้ว่าเปื้อนน้ำตาปน
911
4
0
หน้าส่วนตัว
