เจรนัย
หวนคนึง ถึงรัก สลักจิต
เฝ้าครวญคิด เหตุผล ของคนสอง
ความรักนั้น ดูง่าย เมื่อแรกครอง
ต้องได้ลอง อยู่ไป ถึงออกลาย
อันชายหญิง แท้จริง ก็ควรคู่
แต่ควรอยู่ ไตร่ตรอง ครองสมหมาย
ชีวิตเรา ยาวนาน กว่าจะตาย
มันไม่ได้ จบกัน แค่วันวาน
ความรักใด ว่าแน่ แรกแค่หนึ่ง
พ่อแม่ซึ้ง รักลูก ผูกใจหาญ
ส่วนรักอื่น อาจลืม ไปตามกาล
เพียงวิญญาณ สัมผัส มาวัดใจ
จะเลือกใคร ลงรัก ตรองสักนิด
เรื่องชีวิต คิดเห็น เป็นเรื่องใหญ่
ระหว่างคน สองคน ต้องเข้าใจ
จะรักกัน มั่นใจ ไม่ผิดตัว...
จงระวัง ความรัก กันเสียบ้าง
ทั้งเบื้องล่าง เบื้องบน อย่าพ้นหัว
อย่ารักไป ไม่รู้ ดูน่