มีความจริง ในใจ ไม่กล้าบอก มันยังตอก ย้ำใจ ให้โหยหา มองแสงจันทร์ ทอดยาว พราวพร่างตา ทั่วผืนฟ้า โอบล้อม พร้อมหมู่ดาว ทุกนาที มีเธอ ให้เพ้อพร่ำ เก็บทุกคำ กล้ำกลืน ฝืนลมหนาว กับเวลา คืนนี้ ที่แสนยาว หัวใจร้าว สั่นไหว ไปตามลม มีเธอฉัน เท่านั้น ในวันนี้ คืนวันที่ ทุกอย่าง ช่างเหมาะสม ลมโชยเอื่อย จันทร์นวล แสงชวนชม ดาวผสม ระยิบระยับ วับแววตา จึงอยากเปรย เอ่ยอ้อน เป็นกลอนรัก ให้ประจักษ์ รสถ้อย ร้อยภาษา เรียงอักษร อ้อนคำ จำนรรจา อยากให้เธอ รู้ว่า ฉันรักเธอ
1959
30
0
หน้าส่วนตัว
