แก้วประเสริฐ
จักรยานคนงาม
เสียงกริ๊งกร๊างดังแผ่วแว่วสะท้อน
อรชรนงนุชคนสุดสวย
ขับขี่ผ่านหน้าบ้านอ่อนระทวย
แต่งตัวด้วยสีสันต์สุดพรรณราย
ทั้งรูปลักษณ์งามงอนช่างอ่อนไหว
ดูละม้ายสายฝนหล่นเป็นสาย
สร้างความฉ่ำสดชื่นอีกมากมาย
ยามขี่ไปสุดซ่านซ่าวิลาวัลย์
อดรำพึงยืนจ้องมองจนคล้อย
เหมือนเลื่อนลอยจากฟากฟ้าแดนสวรรค์
ลงเนินเขาเลี้ยวหายลับมิจำนรรจ์
เสียงแว่วนั้นเลือนหายไกลสุดตา
ปานประหนึ่งภาพลักษณ์ประทับจิต
ยากเนรมิตหวนกลับเสียแล้วหนา
เฝ้ายืนจ้องเมียงมองตามเวลา
เมื่อไหร่มากริ๊งกร๊างสร้างคำนึง
แล้วทอดน่องเดินไปในวิถี
แนวเนินที่ลาดลงยังพะวง
หน้าส่วนตัว
1515
28
0
