ภูสอยดาวดาวเด่นพราว สุกใสสกาว ระยิบระยับราตรี สนสามใบมั่นคงมี ตระหง่านงามดี เป็นหลักปักฐานบนภู ลมหนาวพัดผ่านยืนดู หนาวเหน็บทุกอณู ทั่วร่างสรรพางค์เกินทน จันทร์สาดแสงส่องทั่วหน ฟากฟ้าเบื้องบน ลงสู่เบื้องล่างงามตา มองผ่านความมืดในพนา สูดกลิ่นไอป่า เงายอดหญ้าพลิ้วปลิวปลาย จดจำค่ำคืนไม่คลาย เดือนดาวพร่างพราย เรียงร้อยถ้อยคำเตือนตน.
1934
4
0
หน้าส่วนตัว
