แก้วประเสริฐ
โลกหมุนเวียนเปลี่ยนตามกระแสนั้น
สุดแปรผันหันหวนทวนกระแส
ทั้งวัตถุจิตใจไม่เหลียวแล
ยากจะแก้ไขด้วยใจใฝ่อวิชชา
เพราะมอบให้ตัณหาพาแช่มชื่น
สุดระรื่นกามารมณ์สมใจหนา
อีกโมหะเข้าครองต้องเข้ามา
แล้วนำพาโทสะระรานกัน
อีกความโลภครอบงำซ้ำเติมจิต
ปล่อยชีวิตผันผวนจนโศกศัลย์
มอบตัณหาพาจิตคิดผูกพัน
สร้างกรรมนั้นพันผูกจนเกิดภพ
กรรมนั้นเปรียบไร่นามาหว่านกล้า
วิญญาณหนามาเป็นพืชสมทบ
ตัณหาเร้าเฝ้าอารมณ์เข้าประจบ
เป็นยางสยบกลบทางสร้างความดี
เมื่อวิญญาณประดิษฐ์ฐานผ่านพบ
ถูกยางลบจบเส้นทางอันสุขี
เพราะอวิชชาหาเหตุมาราวี
ด้วยเหตุมีตัณหามาผูกใจ
หน้าส่วนตัว
1769
17
0
