คราตะวันพลันพลบชิงหลบฟ้า สีเทาทาทาบแทนสู่แดนฝัน ดาวระยับจับจวงเคียงดวงจันทร์ เพื่อเสกสรรโสภายามราตรี ข้าก็เป็นเหมือนเช่นดาวพราว พร่าง-พร่าง ปีกบอบบางบินเลียบเทียบราศี แต่น้ำคลำไม่ล้ำค่าคู่วารี มิใช่ที่จะเคียงเกล็ดเพชรา เพียงแสงน้อยด้อยค่าเพลานั้น หากพระจันทร์ส่องเพ็ญแขแค่เวหา ข้ายังเด่นในมุมดับลับสายตา ดั่