คือน้ำคำฉ่ำเย็นเป็นน้ำค้าง ที่พราวพร่างพรมแผ่วเป็นแนวหนาว คือแววตาอ่อนใยคล้ายแววดาว ที่พริบพราวนภาผืนในคืนแรม คือรอยยิ้มพริ้มเพราในเค้ายิ้ม ปากจิ้มลิ้มยิ้มรับกับตาแหลม เรื่อนวลปรางค์ยามแย้มก็แต้มแซม กับกลิ่นแก้มหอมกรุ่นละมุนลม คือนางน้อยนางนี้ที่ฉันรัก ด้วยหวั่นนักหวั่นใจจะไม่สม จึงฝากหวานหวามไปกับสายลม ฝากคำชื่นคำชมเพียงลมพา
1408
3
0
หน้าส่วนตัว
