ปักษาวายุ
... ... ...
คืนเดือนลับดับฤดีที่อ้างว้าง
ดาวกระจ่างพร่างพรายกลายสิ้นสูญ
เมฆมืดดำย้ำคิดจิตอาดูร
ทวีคูณถมคับทับอุรา
รักเลือนลางร้างร้าวหนาวในทรวง
น้ำตาร่วงหน่วงใจไห้ห่วงหา
หวิววาบอกหมกไหม้รักไกลตา
ดั่งชีวาวอดวายสลายลง
สะอื้นอึกตรึกตรมจมจ่อมใจ
ดวงหทัยแห้งเหือดเลือดเป็นผง
มลายสิ้นวิ่นขาดอากาศปลง
ดิ่งดับลงดาวดิ้นสิ้นดวงแด
ระรึกย้ำคำรักฟูมฟักมา
กลับไร้ค่าหาไม่ใครแยแส
เธอที่รักหักใจไม่เหลียวแล
ยอมพ่ายแพ้แผลรักจักจำนน
นั่งมองฟ้าคราคืนนี้มีเพียงเรา
เงียบงันเหงาเฝ้าหาทุกแห่งหน
หวังเพียงนิดคิดพร่ำเพ้อเจอบางคน
น้ำใสใสไหลท้นล้นดวงตา
หน้าส่วนตัว
1427
8
0
