คนกุลา
๐ ลมหนาว คราวเหมันต์
พัดกล่อมขวัญ โบกโบยผ่าน
สิ้นฤดู หมุนเวียน เปลี่ยนตามกาล
ค่ำคืนหวาน ซ่านใจ ในคำนึง
ยังติดตรึง ซึ้งในทรวง เพราะห่วงกัน
๐ หมดวสันต์ ลงวันไหน
จากคนไกล ที่เฝ้าฝัน
รอคืน ขับกานท์ ทุกวารวัน
ยามห่างนั้น ขวัญเอ๋ย เกินเอ่ยคำ
อยากบอกย้ำ ใจพี่ยา ในคราจร
๐ ห่วงน้องน้อยก็ห่วง
ถึงเจ้าดวง สายสมร
ไหว้พระ คราใด ขอได้พร
หวังบังอร ผ่อนทุกข์ เปี่ยมสุขพลัน
นับอนันต์ แสนเกษม เปรมปรีดา
๐ คราไหน เราได้พบ
ได้ประสบ ได้พบหน้า
จะเฝ้า ชมชิด จนนิทรา
แทนเวลา คราพราก ได้จากนาง
เชยสองปราง ประทับรอย สมคอยคืน..ฯ
คนกุลา
ต้นเหมันต์
1445
13
0
หน้าส่วนตัว
