ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
รักเจ้าเอยลอยมาแต่หนไหน
เข้ายึดครองหัวใจไม่อาจถอน
หยั่งรากลงลึกล้นก้นตะกอน
ความเจ็บช้ำย่ำสอนจึงสำนึก
โอ้ดวงแก้วแววจรัสรัศมี
ซาบซึ้งในไมตรีที่รู้สึก
ย้อนเรื่องราวทั้งปวงทรวงระทึก
เหมือนโคถึกหลงคอกแทบกรอกยา
เปรียบดังเช่นแม่พระมาโปรดสัตว์
เปรียบดังหมอบำบัดช่วยรักษา
เปรียบลูกศรชี้ทางหว่างมรรคา
เปรียบมารดากอดบุตรหยุดคร่ำครวญ
ทำสติปรับใจใสดังแก้ว
เรื่องผ่านแล้วทำผิดไม่คิดหวน
ฝากศรัทธาให้เห็นเป็นชนวน
ความคิดถึงอบอวลมากับลม
บรรยากาศหอมหวลชวนผ่องแผ้ว
บังเกิดแล้วจำเพาะและเหมาะสม
เมื่อเวลามาย้อนดั่งพรพรหม
ยิ้มระรื่นชื่นชมกันสองคน
1241
5
0
หน้าส่วนตัว
