อารีณา
หากพบกันอีกครั้งที่กลางฟ้า
ในเวลาคืนค่ำเงียบสงัด
เสียงแผ่วๆวอนกระซิบ เมื่อลมพัด
น้ำค้างจัด หนาวเย็น ก็โปรยปราย
จะอิงแอบแนบแก้มที่อกอุ่น
ไออุ่นคุ้น กับสัมผัสที่อ่อนหวาน
สิ่งเหล่านี้ เหมือนเกิดขึ้น ดั่งวันวาน
แม้ว่านานแสนนาน ไม่เคยลืม
เสียงหริ่งหรีดเรไร ประโคมร้อง
น้ำค้างพรัองสะอื้นหยดรดหญ้าสวย
ลมหายใจ สองเรา อ่อนระรวย
ดอกไม้ ด้วยร่วมเรียงรายเริงระบำ
อยากรู้จัง คืนอย่างนี้เธออยู่ใหน
อยู่กับใคร เมื่อคิดไป ก็ใจหาย
อันคืนวันที่ผ่านไป แสนเสียดาย
รู้ว่าสาย เกินกว่าที่ จะคืนกัน
อยากพบกันอีกครั้งแม้แค่ฝัน
จูงมือกัน เดินสู่ดาวที่กลางฟ้า
ทาบแสงทอง ของดวงจันทร์และดารา
เหมือนสัญญาเ
1444
10
0
หน้าส่วนตัว
