นัดน้องนาง ห้างเซ็นทรัล บนชั้นห้า สิบโมงกว่า ด้านซ้าย บันไดเลื่อน แสนยินดี ปรีดา มิช้าเชือน คุยอวดเพื่อน เสียหน่อย ค่อยย้อนมา ยืนรอเธอ แต่เช้า สายเข้าเที่ยง หิวจนเดี้ยง ไร้เงาน้อง พี่มองหา โทรเรียกซ้ำ หลายครั้ง ยังเฉยชา เกิดสงกา ไหวหวั่น ขาดมั่นใจ ติดธุระ อยู่ไหน ไม่เห็นบอก หรือแสร้งหยอก เราเล่น เป็นไฉน อาจหลงลืม วาจา ว่านัดใคร สาเหตุใด สับสน หมดหนทาง ถึงบ่ายโมง ชักฉุน เดินงุ่นง่าน ยิ่งเนิ่นนาน บ่ายสองกว่า หูตาขวาง เลย