จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
แม้นผ่านฟ้ามานานจนกาลเห็น
รอยรูปเร้นรุมเร้าเฝ้าโหยหา
ความว่างเปล่าเนาว์เนิ่นสะเทิ้นพา
อ่อนอุราครากาล..เจ้าผ่านเลย
ความร่มเย็นเช่นแดนแคว้นความหลัง
เฝ้าเหนี่ยวรั้งดวงใจให้อยากเผย
โอ้กลกาลช่างนานเนิ่นเกินกว่าเคย
เพียงภิเปรยเอ่ยถึงยังซึ้งนาน
ไม่ได้มีนัยยะประพันธ์เรื่อง
เพียงฝันเฟื่องชั่ววันบรรเทิงสาส์น
ได้ปลอบปลุกชีวาพาเบิกบาน
ก็สนานสนุกแล้วผ่องแผ้วจินต์
เพียง...อยากถลำใจไกลนุชสุดขอบฟ้า
ไกลจากหน้าห่างใกลไม่ถวิล
ไกลจากน้องล่องไกลไม่ยลยิน
คนหมอนหมิ่นอย่างเราเศร้าเดียวดาย
เพียง...เขตแดนแคว้นใดในฟ้าฟาก
แดนครุฑนาคฉิมพลีนทีสาย
หรือนภากาศเมืองแมนแดนสวรรค์ปลาย
จึงได้หมายรื่น
1433
15
0
หน้าส่วนตัว
