กลิ่นหอมใดใยยียวนกวนใจฉัน ยามลมนั้นพลันพัดมาพาหอมยิ่ง น่าแปลกใจกลิ่นใดกันมันหอมจริง เหมือนถูกสิงยิ่งหลงใหลใกล้ค่ำลา แม้มืดลงยังหลงกลิ่นไม่สิ้นสุด หรือดอกพุดผุดบานหวานนักหนา จึงหอมหวนยวนเย้าเร้าเรื่อยมา ค่อนคืนกว่ายังหาดมคอยชมดู ฉันจึงเดินเพลินไปใคร่ตามหา กิ่งระย้าท้าฉันหันหน้าสู่ แก้วดอกขาวสกาวใสใยร่วงพรู ขนลุกซู่ดูกลีบดอกชอกช้ำมา แต่หอมนั้นมันไม่ใช่ฉันได้กลิ่น ทั่วพื้นดินถิ่นสวนล้วนตามหา ถึงหน้าบ้านบานประตูดูไปมา จึงรู้ว่าดอกราตรีนี้หอมจริง