นาคะพรรณ
เขาพร้อมจักกล่อมโลก
ทดแทนความเศร้าโศกในโลกหน้า
เพื่อดึงเธอที่รักให้กลับมา
สลับหยาดหยดน้ำตาที่หลั่งริน
ลบล้างคำสั่งสวรรค์
ขัดขวางการจากกันกลัวหวั่นถวิล
ไม่อยากฟังเสียงปี่พาทย์ที่ได้ยิน
หวังเห็นดวงชีวินเธอนิรันดร์
จึงหลั่งน้ำตาดั่งห่าฝน
ร้องตะโกนบอกคนข้างบนสวรรค์
ขอเธอสถิตสรวงเป็นดวงตะวัน
ส่องแสงมายังฉันยามหันมอง
แล้วหากโลกหน้านั้นมาถึง
โปรดเถิดฟ้าตอกตรึงขึงเราสอง
สาปให้ฉันเป็นดวงจันทร์อันนวลผ่อง
เป็นเจ้าของกันและกันทุกวันไป
ก่อเกิดนิยามแห่งความรัก
วัฎจักรโลกาที่อาศัย
สร้างสมดุลย์อบอุ่นละมุนละไม
หอมหวนอายหยาดน้ำค้างกลางแสงจันทร์
1145
3
0
หน้าส่วนตัว
