คิดถึงเธอ เหมือนละเมอ หม่นตรม ในลมฝน ที่เดียวดายเจ่าจุกทุกข์ก็ทน ยังหมองหม่นในนิยามความไม่มี รักที่เคยหมายปองต้องพลัดพราก จำใจจากทรมานนานจากนี่ ที่เคยหอมเหมือนจะสิ้นกลิ่นมาลี นับจากนี้...จะจรไม่ย้อนคืน ใจที่เจียมเกรียมไหม้กลางไฟฝน ซุกตัวตนแรมรอนอ้อนสะอื้น ชีพหนึ่งน้อยรู้แก่ใจไม่ยั่งยืน หลับเพื่อตื่นด้วยฝันร้ายทำลายตัว เถอะ...จะรอวันดีดีที่ปลายฝน ยามนี้หม่นบางใจใช่จะชั่ว การพลัดพรากแค่ชั่วคราว..เจ้าอย่ากลัว ฝนโปรยทั่วเมื่อไรฟ้าใสพลัน
1132
4
0
หน้าส่วนตัว
