โธ่เอ๋ยช่างน่าเศร้าเจ้าหัวใจ หลงรักใครไม่ดูรุ่นวุ่นหนักหนา เธอเปรียบหงส์หลงฝูงสูงศักดา เราเหมือนกาต้อยต่ำเดินย้ำดิน เมื่อเจอเธอเผลอแอบยิ้มอิ่มเอิบใจ ซึ้งทรวงในใจสุขโขอยากโผผิน แอบนั่งมองด้วยสองตาเป็นอาจินต์ กลัวเธอบินโบยไปหนีไกลกัน เธอน่ารักประจักษ์ตาคราหลับใหล แก้มเนียนใสอมชมพูดูสวยสรรค์ ยามเธอเดินเหินจากไปไกลจากกัน เหมือนกับฝันพลันสลายตายดับไป เปรียบหน้ามนคนละวัยใครใครบอก แสนช้ำชอกตอกในจิตคิดไม่ไหว ช่างแสนเศร้าเราเกิดมาช้าเกินไป ต้องทำใจรักคนใหม่วัยเดียวกัน
2052
3
0
หน้าส่วนตัว
