คนเขียนกลอน
สับสนเวลาอยู่คนเดียว
เปลี่ยวเหงาเฝ้าแต่ฝันหา
ทุกข์ใจอยู่รู้มั้ยบางเวลา
เศร้าใจหนักหนาเธอจากไป
เหน็บหนาวนั่งนับดาวที่ชายหาด
หยิบกระดาษมาเรียงร้อยถ้อยคำหวาน
เพียงอยากให้เธอคนดีเมื่อวันวาน
ได้หายรำคาญคนนี้ที่ติดดิน
ก้าวเท้าไปตามทรายที่เปียกชุ้ม
กองไฟสุมช่วยให้สงสว่าง
เงาเรือน้อยที่อยู่ไกลเห็นลางๆ
แล้วก็หยุดวางก้นลงข้างกองไฟ
เสียงคลื่นซัดสาดดังมา
มองดูดาวบนเวหาที่สดใส
แต่ทำมัยช่งหม่นหมองนะหัวใจ
ก็แค่เธอจากไปไม่หวนคืน
หยิบไม้วาดทรายคำว่ารัก
ทำทึกทักเอาเองช่างน่าสงสาร
เพียงคลื่นซัดมาคำว่ารักก็เจือจาน
เหลือเพียงความอ้างว่าราบเรียบดังเดิม
882
4
0
หน้าส่วนตัว
