ประทาน
ลงบทกลอนของตัวเองมาเเยะแล้ว..วันนี้ขอนำบทกลอนของระดับ
บรมครูมาลงบ้าง..เพื่อเป็นบรรทัดฐานสำหรับนักลอนรุ่นใหม่ๆได้
ศึกษา..ซึ่งผมเองได้ยึดเป็นต้นแบบมาตลอด..แต่ก็งั้นๆๆแหละครับ
สู้ท่านไม่ได้หรอกครับ....ภาษาไทยนี้มีมนต์ครับ..จากคำเป็นวลีจาก
วลีเป็นประโยก..จากประโยกเป็นวรรคเป็นบทแล้วปะติดปะต่อเรียง
ร้อยเป็นบทร้อยกรองที่ไพเราะอ่านแล้วซึ้ง..หวาน..เศร้า..เจ็บปวด
แล้วแต่อารมณ์ของผู้อ่านและผู้แต่ง..ผมจึงขออนุญาตท่านเจ้าของบท
ประพันธ์ชิ้นนี้..ไว้ณ.โอกาสนี้ด้วยนะครับ..
ประทาน ถนอมเมือง
ยังคงลืม ไม่ได้ ในชีวิต
เมื่อทั้งจิต ยังใฝ่ถึง คะนึงหา
วันหวานที่ ผ่านแล้ว คลาดแคล้วมา
ก็ยังปรา กฎ
1313
7
0
หน้าส่วนตัว
