แก้วประเสริฐ
อารมณ์ค้างกลางจันทร์เพ็ญ
สุดตระการผ่านห้วงจากช่วงฟ้า
หมู่ดาราเฉิดฉายแพรวพรายล้ำ
ใสสว่างจันทร์นวลจนชวนจำ
สะท้อนน้ำงามเด่นเน้นราตรี
ประกายแก้วแวววับระยับฟ้า
มวลนภาเฉิดฉายประกายสี
งามลึกล้ำเปี่ยมห้วงดุจดวงมณี
เฉิดฉวีมณีรัตน์เพชรเรืองรอง
นอนมองนภาราตรีสกาวพรั่ง
หัวใจยังสั่นสะท้านหวั่นสนอง
น้ำค้างพร่างพรูดุจพู่ละออง
ฉ่ำสาดต้องแฝงลงตรงเสน่หา
นึกถึงดวงยอดมณีที่รักเอ๋ย
เราสองเคยพรอดพร่ำร่ำเรียกหา
คำหวานแจ้วแว่วหูตลอดเวลา
คลื่นซัดมาเหินห่างร้างจากจร
คำออดอ้อนวอนรักสุดจักคิด
เพียงดวงจิตพะวงใฝ่คงหลอน
มีแต่คำหวนกล่าวเฝ้าอาวรณ์
ดูยอกย้อนคง
หน้าส่วนตัว
2142
26
0
