นิติ
หนุนหมอนนอนหนัก
เมื่อพบรักหักสลาย
เจ็บปวดแทบปางตาย
อยากวางวายชีวา
หนุนหมอนนอนหัน
เดือนจันทร์ยังร้างลา
มองดาวเจ้าไม่มา
มีแต่ฟ้ามืดดำ
หนุนหมอน หันขวา
จักจั่นจ้ามาฆ่าช้ำ
เกลียดคนซึ่งใจดำ
ทิ้งคำเคยสัญญา
หนุนหมอน หันซ้าย
ดูรูปกายเจ้ากานดา
ในกรอบรูป อยากจูบฟ้า
แต่ระอา เพราะเศร้าใจ
หนุนหมอนจะนอนหลับ
มิอยากสดับรับสิ่งใด
แน่ดิ่ง มิ พิง ไหว
กลับร้อนใจ ไปมา
ตรมตรอมยอมทุกข์
เหมือนติดคุกเพราะห่างหน้า
ใจหายจะวายชีวา
เช่นว่าข้าจะสิ้นใจ
คงนอนทุกข์กระอุกกระอัก
เพียงเรื่องรักทำข้าให้
รุ่มร้อนกังวลใน
ความในใจ ใกล้เป็นจริง