กลางเดือนสองนั่งเหม่อมองคนจองคู่ เหงาอณูเพราะคู่ใจอยู่ไกลแสน กุหลาบรักคงเฉาไปเพราะไร้แฟน อยู่อีกแดนแม้นใจรักต้องหักลา กลางเดือนสองสี่ห้องใจมันว่างเปล่า มองหมู่ดาวพราวพร่างกลางฟากฟ้า ควงเป็นคู่แลดูเด่นบนนภา หักใจลาหาผ้าห่มข่มตานอน กลางเดือนสองต้องทำใจเพราะเงินขาด คงไม่อาจซื้อดอกไม้เหมือนปีก่อน ที่ตรงนี้มีเพีบงใจใฝ่อาวรณ์ จำจากจรต้องลาจากเพราะยากจน สิบสี่กุมภาพันธ์วันมอบรัก คนรู้จักกลายเป็นคนที่สุขล้น เปียมเต็มด้วยรักของสองคน ชื่นกมลเมื่อรักนั้นสมดังปอง
1658
3
0
หน้าส่วนตัว
