..๏ แขวนหัวใจเหงาเหงาบนราวฟ้า ปล่อยน้ำตาคนหมองให้ล่องไหล เก็บอาทรห่วงหาและอาลัย วางลงในน้ำค้างที่พร่างพรม คืนหนาวเหน็บเจ็บกรายมาทายทัก แวะเวียนพักหยิบยื่นความขื่นขม ละลายล้างรักหายกับสายลม ต้องตรอมตรมเดียวดายใต้เงาจันทร์ ท่ามเงียบงันฉันยืนสะอื้นไห้ ด้วยหัวใจวิปโยคเพราะโศกศัลย์ มิมีใครหมายปลอบมอบกำนัล- พจน์ถ้อยอันแห่งหวังช่างรางเลือน แขวนหัวใจเหงาเหงาบนราวฟ้า ปล่อยเวลาหม่นหมองให้ล่องเลื่อน เพียงลำพังยังเราใต้เงาเดือน และใจเปื้อนน้ำตาท่ามราตรี๚ะ๛
1391
11
0
หน้าส่วนตัว
