miss.honney
ในค่ำคืน...ที่ท้องฟ้าเป็นสีเทา
ในค่ำคืน...ที่ดวงดาวไม่ส่องแสง
ในค่ำคืน...ที่จันทราล้าอ่อนแรง
ยังมีอีก...หนึ่งแสง...ที่ยังส่องมา
คือแสง...จากแววตาที่ระยับ
คือแสง...ที่จับใจให้โหยหา
คือแสง...ที่ประทับใจในทุกครา
คือแสง...จากดวงตา...ของเธอไง
มันช่างสุก...สว่างจนฟ้าหายหม่นหมอง
มันช่างสุก...สกาวเรืองรองอร่ามสดใส
มันช่างสุข...เมื่อได้มองต้องจิตต้องใจ
มันช่างดี...ที่เหมือนได้...มองแสงไฟ
ขอเพียงมอง...อยู่สักครู่แล้วจะกลับ
ขอเพียงมอง...อย่างลับลับกับเงาไม้
ขอเพียงมอง...จ้องตาเธออยู่ไกลไกล
คงมิได้...คิดรังเกียจ...เคียดแค้นกัน
มองเสร็จแล้ว...ก็รีบไปไม่ก่อกวน
มองเสร็จแล้ว...ก็ให้ชวนเก็บไปฝ
1121
0
0
หน้าส่วนตัว
