plaing_piu
๑ ผ่านเจ็บจำคำร้ายหลายคราวแล้ว
ร้าวยิ่งแววมณีเปื้อนสีหม่น
เพียรสงบ..มิจบนัยหัวใจคน
ไม่สับสนตนไม่ดีมิเคยร้าย
๑ ทั้งมืด ...ฝั่งฟ้ายังสางรุ่งรางใส
อวลดอกไม้ใบงามหลากความหมาย
ขวัญเคยเพริดกลับเถิดมา...อย่าเดียวดาย
สิ่งสุดท้ายปลายฝัน.....ยังมั่นยืน
๑ รู้สึก.....นัยลึกล้ำเกินกำหนด
เท็จจริง....คดตรง....ใจไม่อาจฝืน
สัจจธรรมดำเนินไปไม่คลายคืน
เจ็บสะอื้นกลืนช้ำชอก...ทำไม
๑ จมอารมณ์...บ่มจิตไม่ติดยึด
ตัวตนอึดอัด...พึงละอัตวิสัย
รักเพียงผ่าน..นานคงมิพิรี้พิไร
สุขตามภาวะวิสัย....นัยแห่งตน
๑ มิใช่ชืดชา...ใจไม่บรรลุ
รักดังสุธาได้..ให้สิ้นหม่น
ปรารถ
1762
9
0
หน้าส่วนตัว
