ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ฉันนอนตายจมเลือดที่เหือดแห้ง
เพื่อนขนเอาผ้าแดงมาแห่ห้อม
โห่ร้องปลุกวิญญาณผ่านวงล้อม
ว่าอย่ายอมแพ้พ่ายตายเปล่าเปลือง
ชิวิตฉันหลุดลอยกลางถนน
อีกหลายคนครวญครางเขาสร้างเรื่อง
พวกเสื้อแดงสวมชุดดำทำยักเยื้อง
ช่างปราดเปรื่องแก้ตัวไม่กลัวกรรม
เพื่อนของฉันนอนตายอยู่เคียงข้าง
ถูกกระสุนเจาะกลางกระหม่อมคว่ำ
ก็คงยิงลงมาจากชุดดำ
ยังถูกซ้ำหลังพรุนฝุ่นกระจาย
เขามีสิทธิ์ขึ้นทางรถไฟฟ้า
เขาเข่นฆ่าเท่าใดไร้ความหมาย
เขาไม่เคยปราณีพวกผีตาย
เขาทำเพื่อเจ้านายเป็นใหญ่โต
ครบสี่เดือนพวกฉันกลับมาใหม่
เอาผ้าแดงแกว่งไกวดูเหมือนโก้
ผูกเอาไว้ป้ายถนนพาคนโห่
แต่ฉันกลับเซโซไม่มีศาล
ตายอย่างไรใครทำไ