แก้วประเสริฐ
เพียงใจปรารถนา
เห็นเขาอิงแนบสนิทชิดกายา
ความฝันพาร่าเริงกระเจิงหาย
สิ่งร้อนรุ่มฟุ้งซ่านพล่านหทัย
สร้างหวั่นไหวยืนตลึงรำพึงตน
นี่นะหรือคือรักประจักษ์แจ้ง
ใยกลั่นแกล้งล่อลวงสักกี่หน
เหมือนทำดีฤทัยให้วกวน
ปลุกปั่นจนดวงใจใฝ่คำนึง
เพ่งตามองช่อมาลีที่สรรค์จัด
ยิ่งผูกมัดจิตใจคิดใฝ่ถึง
อดีตกาลผ่านมาเฝ้ารัดรึง
อดรำพึงเพ้อฝันสิ่งรัญจวน
กลิ่นอบอวลดอกไม้ไล้นาสา
ความหอมพาหัวใจให้โหยหวน
โอ้มาลีที่รักแม้นโศกครวญ
จนข้าป่วนขอฝากเจ้าเฝ้าธรณี
อย่าโกรธนะมาลีที่หอมเอ๋ย
สิ่งเปรียบเปรยดั่งเจ้าเคล้าหมองศรี
ใจปรารถนารักเขาดุจชีวี
จำเป็น
หน้าส่วนตัว
1305
24
0
