ขออำไพคุณหนุ่มสาวคราวหลานลูก ที่ลุงผูกอักษรเป็นกลอนสาร เพราะอยู่ยง ปลงได้ คงไม่นาน จะเขียนอ่านเรื่องรักชักอายใจ ได้แต่พล่ามคำฝากหลากข้อคิด หวังในจิตผ่อนกรรมที่ทำไว้ ถึงจะอ่อนเรื่องเขียนก็เพียรไป ก็ด้วยใจมันรักอยากจะทำ เลือกเอาที่ดีมีประโยชน์ ที่เป็นโทษเหลือไว้ให้คนพร่ำ ใช้เป็นข้อกำหนดไว้จดจำ ว่าจะทำต้องชัดและจัดเจน ขยับมาอีกนิดเพื่อชิดใกล้ แล้วจะได้คนแก่ไว้แหย่เล่น แหย่ยังไงก็ได้ถ้าแหย่เป็น จะได้เห็นของฝากแน่ไว้แก้---จน
1594
0
2
หน้าส่วนตัว
