ละอองน้ำ
ถ้อยคำของฉันหล่นหาย...
และนั่น...ก็มากมายพอ ๆ กับความคิดที่ว่างเปล่า
ฉันอยู่กับงาน กับตัวเอง....กับวันวุ่นที่ไร้เรื่องไร้ราว
ห่อความรู้สึกตัวเองในกระดาษขาว ๆ ...โดยไม่คิดจะเขียนอะไร
มอง...ก็มองทุกสิ่งเพียงปะสายตา
คนผ่านไปผ่านมา....ฉันเห็น....แต่ไม่ได้มองคนไหน
ฉันเก็บความคิด เผื่อความคิด จะไม่คิดถึงคนที่อยู่ตั้งไกล
ไม่คิดไม่ค้นความหวั่นไหว ไม่ถาม- ตอบอะไร ให้มากมาย
------------------
แต่เธออยู่ตรงนี้...และฉันอยู่ตรงนี้
ที่ที่เคยเห็นเพียงแดดและสายลม ซึ่งจับต้องไม่ได้
มีรอยยิ้ม...และถ้อยคำทักทาย...
ถ้อยคำของฉันหล่นหาย...
....คล้าย......จะเป็นลม
1046
5
0
หน้าส่วนตัว
