พุด
ในเส้นทางสู่สายน้ำงามสงบ
ได้ค้นพบความจริงสิ่งเลอค่า
ป่าเขาลำเนาไพรเขียวนัยน์ตา
สุดขอบฟ้าพาเต็มตื้นจิตวิญญาณ
ที่ซึ่งเมฆหมอกหยอกขุนเขา
แลงามเหงาสวยโศกสีฟ้าหวาน
รินน้ำตาฟ้าดินเป็นพยาน
ราวคืนบ้านหลังเก่าร่มเงาแสงตะวัน
ทองกวาวแดงเจิดจ้าไปทั้งต้น
พร่างหล่นเกลื่อนพื้นดั่งภาพฝัน
คูนเหลืองพราวราวสายฝนสีทองในเวิ้งวัน
นั่งเงียบงันกับงดงามในยามเย็น
เดินเดียวดายริมชายชลด้วยดื่มด่ำ
สายฝนพรำกระทบน้ำท่ามตาเห็น
ดาวรุบหรู่เดือนพรากฟ้ารอคืนเพ็ญ
ช้าช้าเต้นหัวใจสุขใดปาน
ในความมืดของราตรีที่ฝนริน
สิ้นถวิลสายเสน่หาน้ำผึ้งหวาน
ดวงดอกธรรมค่อยค่อยแย้มผลิบาน
เสียงสายธารกระซิบสั่งอย่า
2463
5
0
หน้าส่วนตัว
