แพรวพราววาววับจับจิต เพ่งพิศหนึ่งน้ำงามสม ราวเพชรเกล็ดฟ้าคราชม เริงรมย์รายเรียงใสสกาว น้ำค้างค้างบนยอดหญ้า วะวาบจับตาหน้าหนาว งดงามยามยลย่ำเช้า ใครเล่าช่างคิดประดิษฐ์มา งามเอยงามงดสดใส ผุดผ่องอำไพเลอค่า หมายครอบครองไว้ไขว่คว้า แต่กลับจับหาไม่มี น้ำค้างพรั่งพรูดูสวย ไม่นานเจ้านวยนาดหนี แม้นงามล้ำกว่ามณี แต่น้ำนี้มิอาจยืนยง สุดท้ายเมื่อใดแสงฟ้า สาดสายส่องมาพาหลง น้ำค้างหยาดนี้แห้งลง แล้วคงทิ้งหญ้าจากไป
2093
6
0
หน้าส่วนตัว
