แมวคราว
จ้องมองเธอคนดีที่ตรงหน้า
ด้วยสายตาหมองหม่นคนสิ้นหวัง
อยากทบทวนถามใหม่กลัวใจพัง
พูดกี่ครั้งยังย้ำเอ่ยคำลา
ลืมความหลังครั้งเก่าของเราหรือ
จึงไม่ถือว่าเจ็ดปีนั้นมีค่า
รักเราเอยเคยบ่มสั่งสมมา
เพียงพริบตาลับเร้นเหมือนเล่นกล
เฝ้าถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดูรัก
ใครท้วงทักอย่างไรไม่เคยสน
โลกของเราเข้าครองกันสองคน
เมินเหตุผลบางอย่างระหว่างเรา
กลับมามองตรองตรึกเพิ่งนึกออก
เกินจะบอกร่ำร้องฟ้องใครเขา
เป็นกฎกรรมธรรมชาติเกินคาดเดา
เรือรักเราหวานล้ำคว่ำลงพลัน
เธอบอกเจ็บ..รู้ไหมที่ไปจาก
ถึงรักมากจำตัดใจทั้งไหวหวั่น
อนาคตคือนิยามความสำคัญ
รักของฉันเธอยังปลื้มลืมไม่ลง
ยอมจำนนคนดีที่ตรง
1866
9
0
หน้าส่วนตัว
