กระต่ายใต้เงาจันทร์
ดูสิใครอยู่ห้วงลึกล้ำยามค่ำคืน
หยาดน้ำตาเต็มตื้นคืนแห่งฝัน
ยามราตรีหนาวไข้จับในนั้น
โลกก็พลันหมองหม่นคือคนใด
อยู่ในห้วงฝันฉันคนเขียน
ยังเพ้อเพี้ยนขบคิดจมพิษไข้
เหมือนบางทีคลับคล้ายคนทนหายใจ
ซ่อนอยู่ในกริยาเก็บอาการ
ยิ้มให้กับบทเพลงบรรเลงพร
ข้าวยังค้างในช้อนมื้ออาหาร
มือกำแก้วกอดจินตนาการ
ถึงบ้านหลังออ่นหวานธารแสงดาว
ในบางครั้งเศร้าในสายตาคน
ไหลเปียกปนเปื้อนหน้าเหลือใดกล่าว
แว่วเหมือนเสียงขับขานเนิ่นนานเนาว์
ผ่านเรื่องราวหลากหลายในวันนั้น
เหมือนซึ่งผู้คนทนรับใช้
เหมือนทาสอ่อนไหวในไพรฝัน
บางทีความเหงาเราเท่ากัน
จนบางวันทำคล้ายจะไม่จริง
จงยิ้มให้โลกโชคช
1197
6
0
หน้าส่วนตัว
