ล่องลอยอย่างอ้อยอิ่ง สงบนิ่งมานานวัน ยื้อแย่งแมลงวัน ต่างพากันมายินดี ใครพบประสบพักตร์ ก็ชะงักและเดินหนี สำทับว่าอัปรีย์ บ้างทำท่าจะอาเจียน ลอยผ่านหน้าบ้านใคร เขาด่าไล่ไม่อยากเขียน เสียงบ่นยังวนเวียน และต่อว่าสารพัน เล่าขานเมื่อกาลก่อน เฝ้าบ้านนอนตอนกลางวัน คืนค่ำจะแข็งขัน เป็นยามเฝ้าให้เจ้านาย จดจำคอยสำเหนียก เจ้านายเรียกจะรีบกราย ภักดีจนตัวตาย กตัญญูรู้คุณคน วันก่อนเป็นหมาเก่ง เขาเพ่งเล็งประโยชน์ผล หมา(หัว)เน่าเจ้าต้องทน อย่าครวญคร่ำ..
2152
5
0
หน้าส่วนตัว
