bananaleaf
ณ ที่เก่าสองเรานั่งไกวชิงช้า
ส่งภาษารักลอยลมห่มใจเหงา
ฉันยังคงนั่งตรงนี้ที่เคยมีเรา
เธอนั้นเล่าอยู่แห่งไหนไม่พบพาน
ก่อนนั้นเคยพนอล้อระรื่น
พลันชุ่มชื่นด้วยสองใจใฝ่สมาน
แต่กาลเวียนเปลี่ยนไปไม่ใคร่นาน
กลับมิพานพบเธอเพ้ออยู่เดียว
คำคิดถึงเฝ้ารำพึงอยู่ในอก
คิดไม่ตกกลัวเอ่ยไปใจเปล่าเปลี่ยว
จำต้องเก็บงำไว้เพียงผู้เดียว
กลัวเธอนั้นไม่เหลียวแลต้องแพ้ใจ
เพียงช่วงหนึ่งของเวลาพามารัก
ให้รู้จักความหวานรื่นชื่นสดใส
แม้นเธอนั้นจะห่างฉันจนแสนไกล
จักจารจำไว้ในใจมิลืมเลือน
ภาพวันชื่นคืนสุขยังแจ้งจิต
ถวิลคิดยังอาลัยหาใดเหมือน
แต่บัดนี้เหลือเพียงเหงาเฝ้าย้ำเตือน
รักมาเลือนลาร้างไกลใจ
1203
4
0
หน้าส่วนตัว
