ผู้หญิงสีม่วง
ยามนี้เธอเคว้งคว้างหมดทางแก้
ใจอ่อนแอแทบสิ้นแรงดิ้นหนี
ต้องพบเจอปัญหาประดามี
เหนื่อยเต็มทีระทมท้อทรมาน
ยามนี้เธอขื่นขมตรมหนักหนา
ทางข้างหน้าลำบากยากก้าวผ่าน
นับวันต้องหมองหม่นทนร้าวราน
จะอีกนานเพียงไหน .. ไม่รู้เลย
ยามนี้เธอวิตกอกร้อนรุ่ม
ดังโดนสุมด้วยไฟ ..โอ้ใจเอ๋ย
เหมือนก้มหน้าแบกโลกไว้ไม่อาจเงย
หนักเกินเอ่ยปากออกบอกผู้ใด
ยามนี้เธอหนาวร้อนนอนไม่หลับ
ทุกข์โถมทับชอกช้ำจนร่ำไห้
เจ็บปวดแทบอยากบ้าเข้าป่าไป
หลีกหนีไกลลาร้างห่างผู้คน
อยากบอกเธอเอาไว้ให้รับรู้
ขอเธออยู่สู้กับความสับสน
ฉันจะอยู่เคียงข้างอย่างอดทน
ร่วมผจญเคียงบ่าไหล่ไปพร้อมกัน
ความรู้สึกของฉันมั่นเสมอ