คืนวันอันผันผ่านนานเกินรอ เจ็บจนพอขอย้ำคำอันซ้ำเสริม ต้องร้าวรวดปวดใจด้วยช้ำที่ต่อเติม ยามคนเดิมมาเหินห่างจางเจือไป ถึงทุกข์ทนขื่นขมยังเชิญเชื้อ ดุจช้ำเกื้อก่อสุขทุกข์ทับถม เสพทุกข์จนพบสุขปนระทม ช้ำตรอมตรมจนชินชาพาสุขใจ หากเดือนใดไร้ทุกข์หนักจากรักร้าว หรือวันใดยามตื่นเช้าไร้ขื่นขม ทั้งยามใดขาดหมองเศร้าและตรอมตรม ไร้ระทมจากจอมขวัญพลันเศร้าใจ วอนแก้วตาครานี้ขอความปราณี โปรดย่ำยีตีตอกลงตรงใจข้า ด้วยคำรักอันชอกช้ำคร่ำครวญมา ช่วยให้ข้าได้เสพสุขจากทุกข์เอย
1144
6
0
หน้าส่วนตัว
